بررسي پراكنش نسبي قارچ Polymyxa betae Keskin با استفاده از روش‌هاي ميكروسكوپي و مولكولي و امكان انتقال آن از طريق علف‌هاي ‌هرز مهم مزارع چغندرقند استان‌هاي خراسان رضوي و شمالي

Study of Relative Distribution of Polymyxa betae Keskin by Microscopic and Molecular Methods Along with Possibility of Tranfering by Dominant Weeds of Sugar Beet Farms in Razavi and Northern Khorasan

جنس Polymyxa‌، تاكسوني از شاخه Plasmodiophoromycota و سلسله Protozoa است .اين قارچ يك پارازيت اجباري– داخل سلولي ريشه گياهان آوندي مي باشد. تاكنون دو گونه P.graminis و P.betae ازاين قارچ شناسايي شده است كه ناقل بيماريهاي مخربي در چغندرقند و تيره غلات هستند. به منظور بررسي پراكنش مزارع آلوده به P.betae در استان‌هاي خراسان رضوي و شمالي از خاك 39 مزرعه چغندرقند نمونه‌برداري شد. سپس در خاك‌هاي جمع آوري شده بذر چغندر قند رقم IC كاشته شد و پس از 5 الي 7 هفته، گياهان از خاك خارج گرديدند و با استفاده از‌، روش ميكروسكوپي و روش مولكولي PCR Nested ميزان آلودگي گياهان چغندرقند در مزارع مختلف به P.betae ارزيابي شد. نتايج نشان داد قارچ فوق در 59 درصد از نمونه‌هاي ريشه‌، به روش ميكروسكوپي و در 3/75 درصد نمونه‌هاي ريشه به روش مولكولي رديابي شد. با كاشت 17 گونه بذر علف‌هاي هرز غالب مزارع چغندرقند و گندم در خاك‌هاي آلوده به P.betae‌، امكان ميزباني اين گونه‌ها به كمك دو روش ميكروسكوپي و مولكولي در دو استان فوق بررسي شد. از بين اين علف‌هاي هرز‌، گونه‌هاي سلمه تره (Chenopodium album)، تاج خروس ريشه قرمز Amaranthus retroflexus))‌ تاج خروس سبز (A. viridis)‌ ، خرفه (Portulaca oleraceae)‌ و پيچك صحرايي (Convolvulus arvensis)‌ مي‌توانند ميزبان اين قارچ باشند، و علف‌هاي هرز سلمه تره و پيچك صحرايي، به عنوان گياهان آلترناتيو اين قارچ در مزارع چغندرقند، معرفي شدند.

Genus Polymyxa, belongs to Plasmodiophoromycota Phyllum and Protozoa Kingdom. This fungus is a obligate endoparasite in the root cells of vascular plants. Since the two species of this genus, P. graminis and P. betae are both known to carry destructive viral agents to sugar beet and Poaceae. For studying the distribution of infected fields with P. betae in Razavi and Northern Khorasan provinces, 39 soil samples were taken from sugar beet fields in the two provinces. Then in Collected soils, sugar beet seeds (IC) were planted and after 5 to 7 weeks, the growing plants were removed from the soils and with using two methods (Microscopic and Nested PCR) the rate of contamination to P.betae was evaluated in different fields.The results showed that this fungus was detected in 59 percent of tested plants by Microscopic method and in 75. 3 percent of samples tested by molecular method. In planting 18 species of dominant weed seeds of sugar beet and wheat fields in contaminated soils ,the hosting possibility of these plant species were investigated by using two Microscopic and Molecular methods in the both provinces. Among these weeds Chenopodium album, Amaranthus retroflexus, A.viridis , Portulaca oleraceae and Convolvulus arvensis were hosts, and Chenopodium album and Convolvulus arvensis varieties were introduced as alternative hosts of this fungus.