مفهوم و ماهيت جرم سوداگري انسان در اسناد فراملي،حقوق ايران و آلمان

The Concept and Nature of Human Trafficking in International Instruments, and Iran and Germany Laws

سوداگري انسان، فرايندي ‏است شامل رفتارهاي مختلف مجرمانه كه بر تجارت انسان به منظور بهره‏كشي از او استوار است. پروتكل پيشگيري، سركوب و مجازات سوداگري اشخاص به‌‌ويژه زنان و كودكان (پروتكل پالرمو)، جرم سوداگري‏ انسان را كه با دخالت گروه‌‌هاي جنايي و به قصد تحصيل منافع مادي و مالي و معمولاً با عبور از مرز كشورها انجام مي‏گيرد، «سازمان‏يافته» و «فرامرزي» مي‏داند؛ ولي در حقوق آلمان و كنوانسيون اقدام عليه سوداگري ‏انسان شوراي اروپا (كنوانسيون ورشو)، جرم مزبور ماهيتاً سازمان‏يافته نيست. كنوانسيون ورشو، جرم سوداگري ‏انسان را به دليل آن‌كه حقوق اساسي بشر، مثل حق انتخاب را ناديده مي‏گيرد صريحاً نقض حقوق بشر قلمداد كرده ‏است و همزمان تكاليفي را براي حمايت از بزه‏ديدگان توسط دولت‌ها مقرر كرده است. در آلمان، جرم سوداگري انسان، شامل همه اشكال بهره‏كشي جنسي و كار و همچنين سوداگري داخلي و فراملي ‏است و قوانين آلمان با پيروي از آموزه‏هاي حقوق بشري، تدابير حمايتي از بزه‌‌ديدگان را پيش‌‌بيني كرده‏اند. در ايران قانون موسوم به «مبارزه با قاچاق ‏انسان»،جرم سوداگري‏ انسان را اصولاً سازمان‏يافته تعريف نكرده و آن را با عبور از مرز محقق مي‏داند. شايسته ‏است قانونگذار ضمن اصلاح قانون، جرم سوداگري ‏انسان را شامل همه اشكال سوداگري داخلي و فراملي آن كند و سازمان يافتگي را موجب تشديد مجازات مرتكبين قرار دهد. همچنين متاثر از آموزه‏هاي اسلامي و حقوق بشري از بزه‏ديدگان حمايت كند و با الحاق به كنوانسيون جرم سازمان‏يافته فراملي و پروتكل پالرمو، همكاري با ساير كشورها براي مبارزه با سوداگري ‏انسان را آشكارتر كند.

Human trafficking is a process involving different criminal behaviors based on human trade to exploit them. Protocol to prevent, suppress and punish trafficking in persons, especially women and children (Palermo Protocol) defines the crime of human trafficking, which is committed by criminal groups to obtain financial or material benefits usually through crossing the borders of countries as organized and transnational. Nevertheless, this crime is not identified essentially organized in German law and convention on action against trafficking in human beings (Warsaw Convention). Warsaw Convention has explicitly identified the crime of human trafficking as violation of human rights since it ignores basic rights of human beings such as the right to select. It has also settled some tasks for governments to support victims. Human trafficking in Germany includes all forms of sexual and labour exploitations, and national/transnational trafficking. German legislation has devised some supportive strategies following the thoughts of human rights. In Iran, the so-called law of “combat against human trafficking” has not defined this crime as organized, and identifies it relevant just when accompanied by crossing the borders. Therefore, it is adequate to revise the law in addition to generalize it to all forms of national/transnational trafficking whereas being organized can intensify punishments of offenders. Islamic thoughts and human rights can further insist on supporting victims while joining the convention against transnational organized crime, and Palermo Protocol will contribute to cooperate with other countries in order to combat against human traffickers.