نقدي بر خوانشهاي تاريخ گرايان و اسطوره گرايان از محور طولي روايات شاهنامه و طرح الگويي جديد، بر اساس روش توصيفي

A Judgment about the mythical and historical interpretations of the legend axis of narrations from Shāhname And a new interpretation by descriptive criticism

در تحليل ماهيت تاريخي يا اساطيري شاهان شاهنامه و خوانش محور طولي روايات، سه نوع نگاه بين شاهنامه پژوهان وجود داشته است: تقسيم بندي سه گانه برتلس، تفسيرهاي تاريخ گرايان از پيوندهاي تاريخي ميان روايات و تاويل اسطوره گرايان از ژرف ساخت اساطيري واحد موجود در روايات بخشهاي مختلف. در اين جستار، ضمن مروري بر نظريات مطرح شده در هر يك از بخش هاي سه گانه فوق، و نقد اين آرا ، در ادامه سعي شده است، خوانش جديدي از محور طولي اين اثر حماسي، بر اساس روش نقد توصيفي، ارايه شود و بر منياي آن محور طولي اثر به سه بخش اصلي تقسيم شود: 1-"تاريخ اساطيري" يا "تاريخ نمادين انسان و ايران" (از كيومرث تا كيخسرو). 2-"تاريخ دين آوري" (از لهراسپ تا بهمن). 3- "تاريخ روايي" (از بهمن تا انتها).

There are three viewpoints about the analysis of mythical or historical qualities in Sh?hname and the interpretation of the legend axis of its narrations: triple Berteles division, historical viewpoint and mythical viewpoint. In this paper, after discussion in some of these theories, and them, has been attempted to give a new interpretation in thise case, by descriptive criticism and has been divined the legend axis of narrations from Sh?hname in three paths: 1-"Mythical history" (Kyumarth until Keikhosrow). 2-"The History of Religion Arise" (Lohr?sp until Bahman). 3- "Narrative History"(Bahman until end).