بررسي عوامل بازدارنده بانوان در استفاده از فضاهاي شهري براي گذران اوقات فراغت (مطالعه موردي: منطقه 3 شهر اصفهان)

The Study of Preventing Factors in Women’s Use of Urban Space for Spending the Leisure Time (Case Study: District 3 of Isfahan)

سهم بانوان در اوقات فراغت بسيار كمتر از مردان است و امكانات تفريحي، ورزشي و فراغتي آنان نيز بسيار كمتر و محدودتر مي باشد. نگرشهاي حاكم بر جامعه در خصوص چگونگي گذران اوقات فراغت بانوان تا كنون به صورت سنتي بوده و اين مسيله در خصوص بانواني كه خانه دار هستند و تصور آنان از جايگاه شان تنها در چارچوب خانه و نه چيزي فراتر از آن مي باشد، نمود بيشتري دارد. اين تحقيق با هدف بررسي عوامل محدود كننده بانوان در گذران اوقات فراغت در منطقه 3 شهر اصفهان انجام شد. براي اين منظور جامعه آماري بانوان ساكن منطقه 3 شهر اصفهان به روش كوكران به صورت توزيع پرسشنامه مورد بررسي قرار گرفته و تجزيه و تحليل داده ها با استفاده آزمون كاي اسكوير و نرم افزار SPSS صورت پذيرفت. نتايج نشان داد كه متغيرهاي سن، سطح تحصيلات، شغل، تاهل و ميزان درآمد در گذران اوقات فراغت بانوان ساكن منطقه موثر مي باشد.

Womenʹs share of leisure time is much less than men’s and their leisure, sports and recreation facilities are also much less and more limited than men’s. The dominant views in society regarding the women’s way of leisure time spending has been traditional, which is most obvious in housewives who believe that they should stay only at home, not go out to work. This study aimed to investigate the limiting factors in womenʹs leisure time in Isfahan city District 3. To this end, Isfahanʹs female population residing in District 3 have been studied using a questionnaire distributed using Cochran method. Data analysis was done using Chi-square in the SPSS software. Results showed that age, education level, occupation, marital status and income play roles in women’s leisure time activities.