چالش‌هاي آموزش پزشكي عمومي در ايران: يك مطالعه كيفي

Challenges of General Practice Education in Iran:

زمينه و هدف: برخي شواهد نشان مي‌دهد كه دانش‌آموختگان پزشكي عمومي مهارت‌ها و قابليت‌هاي خود را براي انجام مسووليت‌هاي حرفه‌اي در حد قابل قبولي ارزيابي نمي‌كنند، هر چند در اين خصوص، بين مسوولان و صاحب‌نظران آموزش پزشكي، اختلاف نظر وجود دارد. هدف اين پژوهش، شناسايي مشكلات موجود در آموزش پزشكي عمومي كشور بود. روش كار: مطالعه حاضر، مطالعه‌اي كاربردي بود كه به روش كيفي انجام شده است. نمونه‌اي هدفمند از 23 نفر از مطلعين در اين مطالعه مشاركت كردند. براي جمع‌آوري داده‌ها از روش مصاحبه نيمه ساختار يافته استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش تحليل چارچوبي، تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: در پژوهش حاضر 23 زير موضوع در قالب 6 موضوع اصلي زير شناسايي گرديد: مسايل مربوط به استراتژي‌هاي آموزش پزشكي عمومي، مسايل ساختاري، عدم جامعيت دروس و سرفصل‌ها، عرصه‌هاي آموزشي، مشكلات آموزشي و منابع. نتيجه‌گيري: اثربخشي آموزش پزشكي عمومي در كشور به دليل مسايل عديده پيش رو با چالش‌هاي جدي مواجه است. يكي از مهم‌ترين چالش‌ها، عدم تطابق آموزش با نيازهاي واقعي جامعه مي‌باشد. بنابراين آموزش پزشكي عمومي بايد به سمت كاربردي شدن پيش برود و توانمند‌سازي دانشجويان پزشكي براي مديريت و اداره مراكز بهداشتي و درماني در دوره آموزش پزشكي به صورت سيستماتيك و اثربخش مورد توجه قرار گيرد.

Background & Objective: According to some evidences, medical graduates do not evaluate their skills and capabilities to perform professional responsibilities at an acceptable level. In other words, there is a disagreement among authorities and experts of medical education in this regard. This study aimed to survey the challenges of general physician-education system in Iran. Methods: This applied study was carried out by qualitative method. A purposeful sample of 23 informants participated in the study. Semi-structured interview was applied for data collection and Data were analyzed using framework method. Results A total of 23 subthemes classified under 6 major themes were identified. Major themes included strategies of general practice education, structural issues, incomprehensiveness of courses and curriculum, educational fields, educational problems, and resources. Conclusion: Due to several issues, the effectiveness of general physician-education in Iran is faced with serious challenges. Incompatibility of education with real needs of the community is one of the most important issues. Therefore, general-physician education should move toward becoming more practical and empowering medical students to manage health centers should be taken into account in a systematic and efficient manner. Key Words: Medical education, General practice education, Challenge