شيوع ازدواج‏هاي خويشاوندي در والدين كودكان ناشنوا و عادي در اردبيل

Prevalence of consanguineous marriage among parents of deaf and normal children in Ardabil, North Western Iran

زمينه و هدف: وجود كودك سالم و بدون معلوليت نقش به‏سزايي در سلامت رواني خانواده ايفا مي‏كند و هزينه‏هاي خانواده و جامعه را كاهش مي‏دهد. از آنجا كه ازدواج‏هاي خويشاوندي بستر مناسبي براي بروز ژن‏هاي نهفته و مغلوب بوده و منجر به انواع معلوليت‏ها از جمله ناشنوايي مي‏شود، هدف مطالعه حاضر بررسي شيوع ازدواج‏هاي خويشاوندي در والدين كودكان ناشنوا و عادي و رابطه آن با ناشنوايي بود. روش بررسي: در اين پژوهش 467 نفر داراي كودك عادي به‏صورت نمونه‏گيري خوشه‏اي از مدارس ابتدايي، راهنمايي و دبيرستان و 423 كودك استثنايي به‏صورت غيرتصادفي انتخاب شدند. از اين تعداد 130 نفر ناشنوا بودند كه در شهرستان اردبيل مورد بررسي قرار گرفتند. از آمار توصيفي براي اندازه‏گيري شيوع ازدواج فاميلي و تست كاي دو براي مقايسه شيوع ازدواج فاميلي بين والدين كودكان شنوا و ناشنوا استفاده شد. يافته‏ها: داده‏هاي توصيفي نشان داد كه 80 نفر از 130 (54/61 درصد) از والدين افراد ناشنوا ازدواج خويشاوندي داشتند. تحليل داده‏ها نشان داد كه ميزان شيوع ناشنوايي در كودكاني كه والدين آنها ازدواج خويشاوندي داشته‏اند نسبت به گروه والدين كودكان عادي، بيشتر بوده و اين تفاوت در سطح 001/0 > p معني‏دار بود. نتيجه‏گيري: با توجه به نتايج به‏دست آمده احتمالاً ازدواج‏هاي خويشاوندي نقش مهمي در بروز ژن‏هاي نهفته و مغلوب دارند و منجر به بروز انواع معلوليت از جمله ناشنوايي مي‏شوند. آگاهي زوج‏ها از پيامدهاي ازدواج خويشاوندي و انجام مشاوره‏هاي ژنتيكي ضروري است.

Background and Aim: Having healthy non-handicapped children plays a major role in mental health of the family and decreases family and society’s costs. While consanguineous marriage could lead to expression of recessive genes and a variety of handicaps including deafness, the aim of present study was to scrutinize the prevalence of consanguineous marriage among parents of deaf and normal children as well as its relationship with deafness. Methods: In this study, 467 couples parenting normal children were selected by cluster sampling from elementary, guidance and high schools of Ardabil city and 423 couples parenting disabled children were selected non-randomly among which 130 had deaf children. Descriptive statistics was used to determine the prevalence of consanguineous marriage and chi-square test to compare prevalence of consanguineous marriage among parents of normal and deaf children. Results: Descriptive analyses showed that 80 out of 130 (61.54%) parents who had deaf children have had consanguineous marriage. Furthermore data analysis demonstrated that prevalence of consanguineous marriage was significantly higher among parents of deaf children (p < 0.001). Conclusion: Consanguineous marriage plays a major role in expression of recessive genes and could lead to development of various handicaps including deafness. Increasing couples’ awareness about consequences of consanguineous marriage and conducting genetic counseling are indispensable.