ميزان آگاهي و به‌كارگيري روش‌هاي تدريس در اعضاي هيات‌علمي دانشگاه علوم پزشكي تهران

Investigation of Faculties’ Knowledge and Application of Teaching Methods in Tehran University of Medical Sciences

مقدمه: به منظور آشنا كردن اعضاي هيات‌علمي رشته‌هاي علوم پزشكي با روش‌ها و فنون تدريس، از سال 1382 تا كنون، در دانشگاه علوم پزشكي تهران كارگاه‌هاي روش تدريس برگزار مي‌شود. اين پژوهش ميزان آگاهي و به كار‌گيري روش‌ها و فنون نوين تدريس، آموزش داده شده در كارگاه‌هاي آموزشي كه در فاصله‌ي زماني سال‌هاي 82 تا 90 در دانشگاه علوم پزشكي تهران برگزار شده است، را در اعضاي هيات‌علمي اين دانشگاه بررسي مي‌كند. روش‌ها: در يك مطالعه توصيفي مقطعي با نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي، 205 نفر از اعضاي هيات‌علمي، كه در كارگاه‌هاي آموزشي روش تدريس دانشگاه علوم پزشكي تهران در فاصله‌ي زماني سال‌هاي 90-82 شركت نموده بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوري اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته50 گزينه‌اي روا و پايا بود كه ميزان آگاهي و به‌كارگيري40 روش تدريس استفاده شده توسط اعضاي هيات‌علمي را بررسي مي‌كرد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آمار توصيفي و استنباطي (T-Test و تحليل واريانس) تجزيه و تحليل شد. نتايج: اعضا هيات‌علمي بيشترين ميزان آگاهي را نسبت به روش تدريس سخنراني (با ميانگين و انحراف معيار 15/1±55/8) داشتند. كمترين ميزان آگاهي نسبت به روش TelePraxis (ميانيگين 07/1± 75 /0) بود. روش سخنراني همچنين پر استفاده ترين روش‌ها بود (بيش از 90%). روش سخنراني برنامه ريزي شده، مناسب ترين روش از ديدگاه شركت‌كنندگان بود (88%). كمبود وقت درجلسه‌هاي آموزشي، بيشترين دليل عدم كاربرد روش‌هاي آموزش گروهي و و روش‌هاي آموزشي جديدتر بود. 155 نفر (6/ 75%) از شركت‌كنندگان از كارگاه‌ها رضايت داشته‌اند. نتيجه‌گيري: علي‌رغم تلاش دانشگاه در آموزش روش‌هاي نوين طي 10سال گذشته، اعضاي هيات‌علمي، در آموزش‌هاي خود بيش‌تر به استفاده از روش‌هاي سنتي علاقمند هستند.

Introduction: In order to familiarize faculty members of medical sciences with teaching methods and techniques, a number of teaching method workshops are being held at Tehran University of Medical Sciences in which about 40 teaching methods are taught to faculty members. This study investigates the faculty memebres’ knowledge and application of these methods that were instructed to them from year 2003 to 2011 in Tehran University of Medical Sciences. Methods: This descriptive cross-sectional study was performed on faculty members of Tehran University of Medical Sciences who participated in teaching methods workshops. Using stratified sampling method, 205 of these faculty members were selected. Data gathering tool was a valid and reliable questionnaire made by researcher which evaluated knowledge level of members about those 40 trained methods. Data was analyzed using descriptive and inferential statistics (mean and analysis of variance). Results: The furthermost rate of knowledge and application of methods by members were belonged to lecture method (mean and SD= 8.55±1.15) and the lowermost of them matched to telepraxis method (mean and SD= 0.75±1.07). 155 faculties (75.6%) were satisfied with workshops. Moreover, speech was the most widely used technique (more than 90%). Programmed lecture was the most appropriate method from the viewpoints of participants. At last, 155 of participants (75.6%) were satisfied with workshops. Conclusion: Despite the efforts of universuty in training new methods over past 10 years, faculty members showed more interest to use traditional methods