نقش جغرافياي قدرت و حمايت در شكلگيري مرزهاي جديد تقسيماتي پس از انقلاب اسلامي(سطح شهرستان)

The role of Geography Power & Support in Forming of New Division Boundaries after the Islamic Reveloution in Iran(Township Level)

تقسيمات كشوري اگر مهمترين موضوع مديريت سرزميني نباشد، بي شك يكي از مباحث جدي در امر تقسيم سياسي فضا و تدوين مرزهاي قراردادي به منظور اعمال مديريت بهينه در قالب نقش حاكميتي دولت بوده و از سوي ديگر يكي از مولفه هاي موثر در تقويت احساس همبستگي اجتماعي به شمار مي آيد كه زمينه دسترسي ساكنان واحدهاي مختلف سياسي در سطوح مختلف را به امكانات و خدمات فراهم مي-كند. در اين راستا دولت توجه به نيازها و حمايتهاي مطرح شده را در قالب داده هاي نظام سياسي به منظور افزايش ظرفيت خود براي تداوم بقاي حاكميت مورد نظر دارد. تقاضاهايي كه چنان چه مورد توجه قرار نگيرند؛ ظرفيت تبديل شدن به مسايل جدي را داشته و در صورت عدم پاسخگويي مناسب و به موقع مي-توانند از منابع تغيير در نظام سياسي تلقي شوند. از سوي ديگر همين نظام سياسي نيازمند رفتار حمايت-گرايانه ساكنان است تا به كمك دولت آمده و بتوانند در قالب يك جريان مداوم حمايتي به اندازه كافي انر‍ژي ايجاد كند تا دولت بتواند فرايند تقاضاها را به تصميمات منطقي و معقول تبديل كند. با توجه به ماهيت مردمي بودن انقلاب اسلامي، ظرفيت نظام سياسي در براي پاسخگويي به تقاضاهاي مردمي در قالب قانون اساسي و قوانين موضوعه بايد افزايش مي يافت تا بتوان در مواقع نياز با پشتوانه قانوني به بررسي درخواستهاي مردمي پرداخت. فرايند سازماندهي سياسي فضا در ايران نيز مستثنا از اين روند نبوده و بعد از پيروزي انقلاب اسلامي با انبوهي از درخواستهاي مردمي مواجه شد و از آنجايي كه متناسب با اين تقاضاها ظرفيت قانوني در قالب قانون تقسيمات كشوري پيش بيني نشده بود، لذا زمينه براي دخالت عوامل مستتر در قدرت فراهم شده و در قالب شكلگيري جغرافياي قدرت درخواستهاي فوق در پاره اي موارد توانست منجر به هم ريختن مرزهاي تقسيمات كشوري شده و به عدم تعادل و توازن در اين نظام برنامه ريزي منتهي شود. اينكه چرا عوامل پنهان قدرت توانسته است به عنوان متغيرهاي اصلي نقش مهمي در تغييرات تقسيمات كشوري ايجاد كند، سوال اصلي تحقيق بوده كه با نگاهي تحليلي – انتقادي اين پژوهش به دنبال بررسي نقش جغرافياي قدرت در شكلگيري مرزهاي جديد تقسيمات كشوري پس از انقلاب اسلامي در ايران است.

Targets and mechanism of the political organization of space could be considered as a framework for providing national security, citizens’ contributions and supporting social investment, establishing regional balances, and all in all for nationalization. What has taken place in Iran regarding the divisions of the country indicates that in the past there has been one factor which had constantly a more influential role in such divisions; sometimes tax receipt or defending the country’s borders against the probable attacks of the neighboring countries, and sometimes the authorities’ wills have formed such divisions; in Pahlavi and Ghaghara periods, with respect to ethnic, cultural, and military affairs and in order to increase the government’s control over khans and different states’ behaviors we have witnessed divisions which led to an increase in political pressures and, therefore, the dominance of these pressures over special characteristics of regions. As a result, the system of the divisions of the country had a tendency towards an imbalance in measures, inappropriate dispersion of facilities, population, services, and infrastructures in different regions all over the country. It is felt that the political organization after the “Islamic Revolution” has been influenced by several various factors, and this, in its own right, has been mostly affected by the geography of power and support. This means that it is not possible to interpret and analyze the political organization and power relations.