تبيين نقش شوراي اسلامي شهر در توزيع فضايي قدرت سياسي در ايران با تاكيد بر نظريه سرمايه اجتماعي

Analysis Importance City Islamic Council in the Spatial Distribution of Political Power from of the Iran with Emphasis on Social Capital Theory

نحوه اعمال اراده سياسي و چگونگي توزيع قدرت سياسي در سطح فضاي درون يك واحد سياسي يا ناحيه سياسي، از مهمترين مباحث جغرافياي سياسي است كه تحت عنوان نظام سياسي يا نظام فرمانروايي مطرح مي گردد. مطالعه حاضر توزيع فضايي قدرت سياسي از طريق شوراي اسلامي شهر در ايران با استفاده از روش تحقيق توصيفي - تحليلي و نظريه سرمايه اجتماعي مي باشد. تحليل داده هاي مطالعه نشان مي دهد، با وجود تاكيد سرمايه اجتماعي به همكاري، مشاركت و اعتماد ميان نهادهاي مردمي و مردم محلي كه سبب پويايي بيشتر جامعه مي شود و مردم خود امور محلي را انجام مي دهند، وجود قوانين مبهم و نظام اداري متمركز منجر به عدم كارايي مناسب شوراهاي اسلامي شده و حوزه عمل و اختيارات آنها را محدود مي كند. در اين شرايط به جاي توزيع قدرت در دست نهادهاي مردمي همچون شوراها، شوراياري ها و شهرداري ها، قدرت در دست حكومت مركزي متمركز خواهد بود و اين نهادهاي مردمي به جاي تمركززدايي به حمايت خواهي از دولت و تمركزگرايي شديدتر قدرت در دست دولت مركزي دامن مي زنند. از اين رو مي توان گفت كه، هماهنگي سياستي براي تدوين توسعه راهبردي شهر‌ها در شرايط كنوني بايد از طريق مكانيزم‌هاي هماهنگي و همكاري با استفاده از موارد زير صورت‌ گيرد كه عبارتند از: مشاركت تعداد زياد شهروندان و گروه‌هاي ذي‌نفع شهري از جمله بخش عمومي و خصوصي، همكاري تا حد امكان در صورت‌بندي و اجراي راهبرد‌ها، گستردگي كم موضوعات سياسي در سياست‌گذاري، مرز‌هاي بسيار باز براي شهروندان و مشاركت آنها به‌صورت مشاوره افقي، آزادي عمل اندك دولت از جامعه.

How to exert the political volition and how to distribute the political power inside a political unit or area is one of the most important topics in political geography which is discussed under the topic of political system or ruler system. The present study investigates the spatial distribution of political power from through Islamic Council of the Iran, using qualitative methods and social capital theory. Analyzing the data shows that despite the emphasis of social capital on cooperation, communion, and trust among public institutions and local people, which cause the society become more dynamic and people do their own local affairs, the existence of ambiguous laws and the concentrated administrative system have led to the lack of adequate efficiency in Islamic Councils and also limited their scope of operation and powers. In such circumstances, instead of power distribution in public institutions and to local people, like councils, councilor, and municipalities, all the power is concentrated on the central government, and thus, these public institutions instead of decentralization, provoke more severe centralization of power in the central government. So we can say that, Policy coordination and strategic development for developing cities in the current situation should be done Through collaboration and the use of the following mechanisms: Participation of many urban citizens and stakeholders, including public and private sectors, Formulated and implemented in cooperation possible strategies, the low extent of political issues in policy making, very open borders for citizens and their participation as horizontal consultation, the government limited freedom of action.