بررسي پيش‌فرض‌ها و ادله اصالت وجود

An assessment of presuppositions and arguments of principality of existence

اصالت وجود در تحقق خارجي عبارت است از موجود بودن وجود به خودي خود؛ به گونه‌اي كه موجود بودن آن عين حقيقت او باشد، نه وابسته به حالتي ديگر. اين بحث، در دو مرحله مطرح گرديده است: يكي اصالت حقيقت لابشرطي وجود و ديگر، اصالت وجودهاي خاص. هر يك از اين دو ادعا با دليل‌هاي گوناگون اثبات شده است. اشكال‌هاي اصالت وجود همان ادله اصالت ماهيت است كه در اين مقاله به آنها پاسخ داده‌ايم. در اين مقاله، پنج نظريه ديگر در مورد موجود اصيل مطرح گرديده است كه عبارتند از: 1. اصالت ماهيت و اعتباري بودن وجود؛ 2. اصالت وجود و ماهيت؛ 3. اصالت وجود در واجب؛ 4. اصالت ماهيت در ممكنات؛ 5. اصالت ماهيت به تبع وجود. نظريه اخير را قيصري مطرح كرده و صدرالمتالهين نيز در برخي آثار خود بدان تمايل نشان داده است. نگارنده نيز كوشيده است اين نظريه را با ادله‌اي تاييد كند. در پايان، آثار اصالت وجود بررسي شده است.

Externally realized, the principality of existence means that beings exist by themselves (not by relying on anything else) and their existence constitutes their very realities. The paper discusses this topic in tow stages: the principality of non-conditioned reality of existence and the principality of particular beings. Each of these two claims has been proved by relying on different arguments. According to the paper the arguments for the principality of quiddity are actually the objections that are raised against the principality of existence and answered by the writer. It also deals with some other five theories concerning the real being, which are as follows: a) Principality of quiddity and non-principality of being b) Principality of existence and quiddity c) Principality of existence in necessary being and principality of quiddity in possible beings. d) Principality of quiddity that accompanies being. The last theory is presented by Qaysari, favored by Mulla Sadra in some of his writings and supported by the author. The paper finally discusses the consequences of the principality of existence.