الگويي براي برنامه راهبردي سامان دهي عشاير استان تهران

A Model of Strategic Plan for Settling Nomads of Tehran Province

از آنجا كه در بسياري از مناطق جهان و از جمله در كشور ما، جامعه عشايري با تاثيرپذيري از جريان نوسازي شهري رو به افول نهاده و اسكان حمايت شده از سوي دولت ها شدت يافته است، پژوهش حاضر به تدوين برنامه راهبردي سامان دهي عشاير استان تهران مي پردازد. بدين منظور، براي تعيين نقاط ضعف، قوت، فرصت و تهديد جامعه عشايري در قالب ماتريس SWOT، بررسي هاي لازم صورت مي پذيرد و سپس، راهبردهاي سامان دهي جامعه عشايري استان تهران انتخاب و عوامل چهارگانه راهبردي از سوي خبرگان جامعه عشايري تعيين مي شود؛ آنگاه آزمون صحت آن از طريق توزيع پرسشنامه اي با 41 سوال در ميان جامعه عشايري صورت مي گيرد. مهم ترين عامل راهبردي تعيين شده بر اين فرضيه تاكيد مي كند كه راهبرد اسكان در قشلاق و كوچ در ييلاق مناسب است. در ادامه، برنامه هاي عملياتي دستيابي به اهداف تعيين شده تدوين و در پايان، چشم انداز 1404 امور عشاير استان تهران ترسيم مي شود.

As in many regions of the world including Iran, nomadic community was declined under the influence of urban renewal trend, and the settlement supported by governments was intensified, this study reviews formulation of a strategic plan for settling nomads of Tehran province. For this purpose, necessary investigations are carried out to determine the strengths, weaknesses, opportunities and threats of nomadic community within a SWOT matrix; and, the concerned strategies are selected and four strategic factors are also determined by the elites of nomadic community. Then, its preciseness is tested through distributing a questionnaire with 41 questions among the nomadic community. The most important determined factor emphasizes on the hypothesis suggesting that the strategy of residing in winter quarters and migration in summer are appropriate. In the following, operational plans to achieve the determined objectives are formulated; and, finally, the perspective of the year 2025 for the nomad affairs of the Tehran province is drawn.