چالش مداخلات: تا چه اندازه هر يك از مداخلات آموزش مديريت والدين، نروفيدبك، و ريتالين بر بهبود اختلال بيش فعالي/نقص در توجه و شاخص استرس والديني تاثير دارند

Challenge of Interventions: To What extent Parental Management Training, Neurofeedback, and Stimulant therapy (Ritalin) Improve AD/HD and Parental Stress Index

پژوهش حاضر به منظور مقايسه اثربخشي شيوه‌هاي درماني ريتالين، نروفيدبك و آموزش مديريت والدين بر بهبود اختلال كمبود توجه/بيش فعالي و شاخص هاي تنيدگي والديني انجام شده است. اين پژوهش بر حسب هدف و مداخلات ، از نوع پژوهش شبه تجربي با طرح پيش آزمون- پس-آزمون سه گروهي بدون كنترل مي باشد. جامعه آماري پژوهش، شامل كودكان مبتلا به اختلال بيش فعالي/نقص توجه (ADHD) ساكن شهر تهران مي باشند. از بين مراجعه كنندگان به كلينيك تخصصي روان پزشكي كودك، سي كودك مبتلا به صورت تصادفي به عنوان نمونه انتخاب و بر اساس اهداف پژوهش در سه گروه درمان ريتالين، درمان نروفيدبك و كودكاني كه والدين آن ها تحت آموزش مديريت والديني قرار گرفتند گماشته شدند؛ قبل و بعد از ارايه درمان توسط مقياس درجه بندي كانرز (فرم 48 سوالي والدين، CPRS-48) و شاخص تنيدگي والديني(PSI) مورد ارزيابي و اطلاعات به دست آمده به وسيله آمار استنباطي و روش MANCOVA تجزيه و تحليل شدند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهند كه بين اثربخشي سه روش ريتالين، آموزش والدين و نروفيدبك تنها در دو مقياس توجه و تمركز و شاخص بيش فعالي آزمون كانرز كودكان ADHD تفاوت معنادار مشاهده گرديد، به نحوي كه درمان ريتالين اثربخش تر از آموزش مديريت والدين بود و بين اثربخشي سه روش ريتالين، آموزش والدين و نروفيدبك در شاخص تكانش گري تفاوت معناداري مشاهده نگرديد. هم چنين در خصوص اثربخشي سه شيوه درماني بر بهبود شاخص تقويت گري و دلبستگي والدگري، آموزش مديريت والدين و ريتالين نسبت به نروفيدبك اثربخشي بيشتري در شاخص تقويت گري داشتند و تفاوت معناداري بين اثربخشي سه گروه در شاخص دلبستگي والدگري مشاهده نگرديد.

This research designed to evaluate and compare effectiveness of stimulant therapy (Ritalin), neurofeedback, and parental management training on improving Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD), and parental stress index. This is a pseudo-experimental research with prêtest-posttest design. Statistical population includes ADHD children of Tehran; 30 subjects selected randomly from clients of a professional child psychiatric/psychological clinic, and then assigned into 3 intervention groups based on objectives of the study. The subjects were measured by Connorʹs Parenting Scale-48 and Parental Stress Index before and after the interventions. Recruited data analyzed in two sections of descriptive and inferential statistics. Findings of the research revealed that there was significant difference in concentration and hyperactivity index of ADHD children between groups, indicating that Ritalin was more effective than PMT, and neurofeedback; there was no significant difference between them on impulsivity index. Also PMT and Ritalin were more profitable in improvement of reinforcing subscale than neurofeecback; and there was no significant difference between the treatments on parental attachment.