پايايي، روايي و برازش مدل پنج عاملي مقياس قابليت يادگيري سازماني در بين اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان

Reliability, Validity, and Fitness for Purpose of the Organizational Learning Capability Model among the Faculty Members of Isfahan University of Medical Sciences, Iran

مقدمه: مفهوم قابليت يادگيري سازماني بر عوامل تسهيل كننده ي يادگيري سازماني يا ميل به يادگيري تاكيد دارد. در نتيجه، ابزارهاي قابليت يادگيري سازماني بر اساس ادبيات علمي تعيين مي كند كه ابعاد يا عوامل تسهيل كنند هي يادگيري كدام اند. پژوهش حاضر با هدف شناسايي ساختار عاملي و اعتباريابي قابليت يادگيري سازماني در بين اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام گرفت. 1389- روش بررسي: پژوهش حاضر كاربردي و از دسته ي مطالعات روان سنجي بود كه به صورت مقطعي و در سال تحصيلي 90 Loehlin انجام گرفت. جامعه ي پژوهش شامل اعضاي هيات علمي دانشگاه علوم پزشكي اصفهان بود كه از بين آن ها به استناد مطالع هي و Chiva و همكاران در مدل هاي تحليل عاملي تاييدي، 220 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوري اطلاعات مقياس (CFA) و تحليل عاملي تاييدي SPSS همكاران بود. تحليل داده هاي پژوهش در سطح آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از نرم افزار 18 انجام گرفت. LISREL8/ با استفاده از نر مافزار 5 CFI و RMSEA ،AGFI ،GFI يافته ها: مدل پنج عاملي مقياس قابليت يادگيري سازماني از برازش مناسبي بر حسب شاخ صهاي برخوردار بود و تمامي گويه هاي مقياس داراي ضريب تاثير معني دار بر روي عامل مربوط به خود بودند. همچنين يافته ها مويد آن بود T و Z 0 به دست آمد. جدول نمرات هنجار، مقادير / كه پنج عامل مقياس از پايايي مناسبي برخوردار بودند و پايايي كل مقياس نيز 93 متناسب با نمرات خام طبقات و رتبه بندي درصدي مربوط به هر طبقه را ارايه نمود. روايي هم گرايي بين عامل هاي مقياس قابليت 0بود، تاييد گرديد. / 0 تا 75 / يادگيري سازماني نيز كه بر حسب ضرايب همبستگي از 41 نتيجه گيري: مي توان از مقياس قابليت يادگيري سازماني به عنوان يك ابزار تشخيصي استفاده نمود. بنابراين مديران دانشگاه، روساي دانشكده ها و مديران گروه ها در دانشگاه علوم پزشكي اصفهان مي توانند دريابند كه كدام يك از مسايل يادگيري سازماني قوي و كدام يك ضعيف است و اين آشكارسازي راهنما و دستورالعملي مناسب براي بهبود و بالندگي دانشگاه خواهد بود. واژه هاي كليدي: يادگيري سازماني؛ دانشگاه ها؛ استادان.

Introduction: The concept of organizational learning capability (OLC) emphasizes the importance of facilitating factors for organizational learning or the organizational propensity to learn. Consequently, measures of OLC have traditionally determined their dimensions or facilitating factors based on the literature. The purpose of this study was to validate and evaluate the factorial construction of OLC among the faculty members of Isfahan University of Medical Sciences, Isfahan, Iran. Methods: This was an applied, psychometric, cross-sectional research during the educational year of 2010-2011. The study sample consisted of 220 randomly selected faculty members of Isfahan University of Medical Sciences. Data was collected by the OLC scale developed by Chiva et al. in 2007. The collected data was analyzed by descriptive and inferential statistics using SPSS18. Confirmatory factor analysis was also conducted in LISREL8.5. Results: The model had an acceptable fitting for purpose based on GFI, AGFI, RMSEA, and CFI indices. All the estimated parameters had statistically significant effects on their related factors. The model enjoyed an appropriate level of reliability (total reliability = 0.93). The convergent validity between factors of the scale was confirmed by using correlation coefficients (0.41 to 0.75). In addition, table of norms (Z and T) provided crude and ranking scores. Conclusion: The confirmed measurement scale for organizational learning capability could be implemented as an audit tool. Thus, presidents, deans and managers of departments could unveil weak and strong organizational learning issues. Such a process would finally lead to improved performance of the university. Keywords: Organizational Learning; Universities; Faculty.