حكمت‌هاي تعليمي مشترك در شاهنامه فردوسي و نهج‌البلاغه

Common Didactic Wisdoms in FerdosiʹʹsShahnameh and Nahjolbalaghe

شاهنامه فردوسي مجموعه‌اي دلپذير از معارف ارزنده بشري است. دامنه اين معارف آنچنان گسترده است كه اين اثر بزرگ را از زمره آثار حماسي محض فراتر برده و آن را به دايرهالمعارفي از اخلاق، علم و دانش، تعليم و تربيت، عدل و داد تبديل كرده است. با اندك تاملي در شاهنامه، تاثير تعليمات اديان الهي را در آن در مي‌يابيم اما آنچه در اين زمينه بيشتر جلوه‌گري مي‌كند، پيوند بسيار عميق شاهنامه با مباني اسلام و بهره‌مندي از قرآن و كلام امامان معصوم است. خطبه‌ها، نامه‌ها و كلمات قصار نهج‌البلاغه نيز درياي جوشاني از علم، فضل، تعليم و تربيت و معارف ارزنده بشري است. در اين مقاله سعي برآن است تا نكات تعليمي مشترك در شاهنامه فردوسي و نهج‌البلاغه امام علي(ع)مورد بررسي قرار گيرد.

FerdosiʹsShahnameh is a graceful collection of human worthwhile teachings. The scope of these teachings is so broad that the book goes beyond the borders of a pure heroic work and has turned it into an encyclopedia of morality, science, education, justice and etc. The influence of religious teachings in Shahnameh is detected with the least effort but what is more explicit, in this regard, is the intimate link between Shahnameh and basics of Islam and its benefits from the imams’ speeches. The lectures, letters and aphorisms in Nahjolbalaghe are also like a reservoir of Knowledge, wisdom, education and human worthwhile teachings. This study intends to investigate the shared didactic points in Shahnameh and Nahjolbalaghe.