بررسي پايايي و روايي پرسشنامه سبكهاي تصميم گيري در دانشجويان ايراني

Reliability and Validity of Decision Making Styles Questionnaire in Iranian Students

به منظور بررسي پايايي و روايي پرسشنامه سبكهاي تصميم گيري (DMSQ؛ اسكات و بروس، 1995)، نمونه اي متشكل از 427 زن و 513 مرد ايراني 17 تا 32 ساله (ميانگين =21 سال) از دانشجويان دانشگاه پيام نور پرسشنامه سبكهاي تصميم گيري و مقياس ادراك ريسك (بنتين و همكاران، 1993) را تكميل كردند. بررسي همساني دروني پرسشنامه سبكهاي تصميم گيري نشان داد كه تمام 23 گزاره اين مقياس با نمره كل همبستگي بالايي داشتند. مقدار پايايي پرسشنامه از طريق محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ براي كل مقياس 75/0 به دست آمد. همچنين براي اين پرسشنامه از طريق بازآزمايي با فاصله زماني 4 هفته، ضريب همبستگي 68/0 و با روش فرم موازي ضريب همبستگي 75/0 به دست آمد كه هر دو در سطح 001/0 معنادار بودند. به منظور برآورد روايي محتوا، پرسشنامه به تعدادي از كارشناسان روانشناسي ارايه گرديد و آنها توان DMSQ را در سنجش سبكهاي تصميم گيري مورد تاييد قرار دادند. تحليل عاملي اكتشافي نيز براي بررسي روايي دروني به استخراج 4 عامل از اين پرسشنامه منجر شد. سبك تصميم گيري منطقي، سبك تصميم گيري شهودي، سبك تصميم گيري وابسته، و سبك تصميم گيري اجتنابي با ارزش ويژه بزرگ تر از 1، در مجموع %38 واريانس كل را تبيين كردند. همچنين ضريب همبستگي پيرسون بين مقياس ادراك ريسك با سبك تصميم گيري منطقي، شهودي، وابسته، و اجتنابي به ترتيب 28/0، 118/0-، 181/0، و 099/0 بود كه روايي همگرا و واگراي مقياس را تاييد كرد. يافته هاي پژوهش نشان دادند كه پرسشنامه سبكهاي تصميم گيري در جامعه دانشجويان ايران از پايايي و روايي مناسب برخوردار است.

In order to test the reliability and validity of Decision Making Styles Questionnaire (DMSQ; Scott & Bruce, 1995), a sample of 427 Iranian females and 513 Iranian males, aged 17-32 years (mean=21), who were students in Payame Noor University completed the DMSQ and Risk Perception Inventory (RPI; Benthin, 1993). Calculating the internal consistency of the DMSQ revealed that all 23 items were highly correlated with the total score. Reliability assessment by computing Cronbach’s alpha coefficient for the questionnaire was 0.75. The Correlation coefficient by retest in a 4 week time interval was 0.68 and correlation coefficient 0.75 was obtained by administering a parallel form, both of which were significant (p < 0.01). In order to assess content validity, the questionnaire was given to a few psychologists who approved the potency of DMSQ in assessing decision making styles. Also factor analysis was used to evaluate the internal validity, which extracted 4 factors including rational decision making style, Intuitive decision making style, dependent decision making style, and avoidant decision making style with an eigenvalue of greater than one, which could explain 38% of the total variance. The Pearson correlation coefficient between RPS and rational, intuitive, dependent, and avoidant decision making styles were 0.28, -0.118, 0.181 and 0.099 respectively, confirming their convergent and divergent validity. The results showed that the DMSQ is a reliable and valid inventory for measuring decision making styles among Iranian students.