بررسي رابطه بين هوش معنوي و شادكامي كتابداران شاغل در كتابخانه‌هاي دانشگاه تهران

Spiritual Intelligence and Happiness Correlation among University of Tehran Librarians

هدف: اين پژوهش با هدف، بررسي رابطه هوش معنوي و شادكامي كتابداران شاغل در كتابخانه‌هاي دانشگاه تهران انجام شده است . روش: پژوهش حاضر، پژوهشي توصيفي و از نوع همبستگي مي‌باشد. براي انجام اين پژوهش از پرسشنامه هوش معنوي اسماعيل ناصري (1387) و نيز پرسشنامه شادكامي آكسفورد (1989) استفاده شد. تعداد 150 پرسشنامه توسط محققان‌ جمع‌آوري شد كه پس از بازبيني و تصحيح پرسشنامه‌هاي ناقص، 132 پرسشنامه نهايي انتخاب شدند و سپس تحليل آماري بر روي داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد. يافته‌ها: نتايج حاصله از اين پژوهش نشان داد كه بين هوش معنوي و شادكامي كتابداران‌ رابطه معناداري وجود دارد، (با سطح معنا‌داري 000/0 و ضريب همبستگي 836/0)، بنابراين فرض وجود رابطه بين هوش معنوي كتابداران‌ و شادكامي آن ها با بيش از 99 درصد اطمينان تاييد مي شود. همچنين يافته‌هاي تحقيق حاكي از آن است كه بين هوش معنوي و شادكامي ‌كتابداران بر اساس جنسيت و تاهل آنها رابطه معني داري وجود ندارد.

Objective: The present study investigates the links between spiritual intelligence and happiness among librarians currently employed by University of Tehran. Methodology: A descriptive correlation method was deployed. Esmael Naseri’s Spiritual Intelligence Questionnaire (2008) and Oxford Happiness Inventory (2010) were used. 150 questionnaires were collected, of which 132 were selected and were subjected to statistical analysis. Findings: results indicated that there is a signifant correlation between spiritual intelligence and happiness. This is further substantiated through statistical analysis. Findings further indicate there are no significant correlation between librarian spiritual intelligence and happiness based on sex and marital status.