شناسايي و سنجش بسترهاي بايسته براي الگوي مديريت استراتژيك شهري (مطالعه موردي شهر مشهد)

Identification and measurement of necessary bases for urban strategic management model

اين نوشتار، نخست با بكارگيري روش انبارش _ پيرايش، بسترهاي بايسته را براي برپايي الگوي مديريت استراتژيك شهري، شناسايي كرده و سپس با بهره گيري از پرسشنامه، وضعيت هر يك از اين بستر‌ها را در شهر مشهد مورد سنجش قرار داده است.. براي اين كار، ??? پرسشنامه بين شهروندان و ?? پرسشنامه بين كار‌شناسان شهري توزيع گرديد. بسترهاي بايسته براي برپايي الگوي مديريت استراتژيك شهري عبارتند از: شاخص اطلاعات، تفكر استراتژيك، تعهد، خودنوسازي، ثبات نسبي، شفافيت، شهروند مداري، مشاركت، يكپارچگي، خودارزيابي و بسيج منابع. يافته نشان مي‌دهد در كلانشهر مشهد ميانگينِ ميانگين‌هاي ?? شاخص مذكور برابر ?.? است كه كمتر از ?.? (حد متوسط در طيف ليكرت) قرار دارد. از ?? شاخص بيان شده، يك شاخص فرا‌تر از حد متوسط (شاخص تعهد)، دو شاخص برابر حد متوسط (شاخص بسيج منابع و شاخص خودارزيابي) و هشت شاخص ديگر، فرو‌تر از حد متوسط هستند. بنابراين، در شهر مشهد، بسترهاي بايسته‌اي كه الگوي مديريت استراتژيك بايد بر پايه آن‌ها استوار گردد، از استحكام لازم برخوردار نيستند، در نتيجه نخست بايد در راستاي فراهم آوردن اين بستر‌ها كوشيد و سپس اقدام به برپايي مديريت استراتژيك كرد.

The present paper first identified necessary bases for setting urban strategic management model using storage-trimming method then measured the position of each basis in Mashhad by applying questionnaire. To reach this goal, 384 questionnaires were distributed among citizens and 21 questionnaires among urban experts. The findings indicate that necessary bases for setting urban strategic management model are: information indicator, strategic thought, commitment, self-rebuilding, relative stability, transparency, citizen-orienting, and involvement, integration, self-assessing and resource mobilization. The findings indicate that in metropolis of Mashhad the average means of 11 respective indicators is 2.2 which is less than 2.5 (middle in Likert scale). Of 11 indices stated, one is beyond the average (commitment), two are equal to average (resource mobilization and self-assessing), and the other eight are less than the average. In short, in Mashhad elements (necessary bases) on which strategic management model should be established are not so firm. So that at first efforts should be directed toward providing these bases and then strategic management has to be established.