مقايسه نقش خانواده و مراكز بهزيستي در كيفيت زندگي كم توانان ذهني تربيت پذير

Comparing the Role of Family and Well-Being Centers in Quality of Life of Trainable Mental Retarded

ارتقاي كيفيت زندگي يك هدف اساسي در توانبخشي افراد كم توان ذهني است. هدف از مطالعه حاضر تعيين تفاوت كيفيت زندگي كم-توانان ذهني تربيت پذير مراقبت شده در خانواده و مراكز بهزيستي مي باشد. طي يك پژوهش مقطعي- مقايسه اي، 225 نفر از كم توانان ذهني تربيت پذير استان تهران به شيوه نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. در گروه كم توانان ذهني نگهداري شده در خانواده يكي از والدين و در گروه نگهداري شده در مراكز بهزيستي مراقب آنان به عنوان نايب به تكميل پرسشنامه كيفيت زندگي كامينز پرداختند. آزمون غير پارامتري كراسكال واليس نشان داد كه كيفيت زندگي افراد كم توان ذهني تربيت پذير در خانواده از گروه نگهداري شده در مراكز بهزيستي، به نحو معناداري بالاتر است. يافته هاي اين مطالعه، در زمينه ارتقاي كيفيت زندگي كم توانان ذهني تربيت‌پذير در خانواده، مورد بحث قرار گرفته است.

Promotion of quality of life is an essential goal in rehabilitation of people with mental retardation. The purpose of present study is comparing quality of life in trainable mental retarded lived in family and wellbeing centers. In this cross sectional-comparative study 225 trainable mental retarded in Tehran providence selected by random-clustered sampleling method. One of parents or caregiver answers to Cummins quality of life questioners in both groups. Non parametric Kruskal-Wllis test showed that quality of life of trainable mental retarded in family significantly is higher than well-being centers. The result of this study has been discussed in promotion of quality of life in trainable mental retarded lived in family.