رابطه احساس تنهايي و كاربري وبلاگ در دانشجويان و غيردانشجويان

Relationship between loneliness feeling and weblog using among students and non students

مقدمه: رفع احساس تنهايي يكي از نيازهاي اساسي در برقراري روابط بين فردي بوده و از انگيزه‌هاي ناخودآگاه مهم در تبيين رفتار اجتماعي است. امروزه با گسترش امكانات جديد ارتباطي، بسياري از روابط در فضاي مجازي شكل مي‌گيرند و اين روابط به عنوان بخشي از روابط بين فردي مطرح مي شوند. اين پژوهش قصد دارد تا رابطه بين احساس تنهايي و روابط مجازي را در فضاي وبلاگ نويسي با كاربران دانشجو و غيردانشجو مورد مطالعه و مقايسه قرار دهد. روش: به اين منظور، 595 نفر (278 زن و 317 مرد) با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و به مقياس احساس تنهايي UCLA(نسخه سوم) و پرسشنامه جمعيت شناختي پاسخ دادند. جهت تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندمتغيري استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ساعات كاربري و اهداف كاربري در بين دانشجويان و ساعات كاربري و تداوم تنهايي در بين غيردانشجويان، متغيرهاي پيش‌بيني كننده معني داري براي احساس تنهايي بودند. ضمن اين كه جنسيت در هر دو گروه متغير پيش‌بيني كننده معني داري نبود. نتيجه‌گيري: نتايج حاصله نشان دهنده ارتباط ساعات كاربري وبلاگ و احساس تنهايي است كه اين امر مي تواند مويد آسيب پذيري عاطفي و اجتماعي كاربران وبلاگ باشد. اين امر، توجه ويژه متخصصان را به غلبه عوامل خطرساز بر عوامل حمايت‌كننده فضاي مجازي معطوف ساخته و طراحي برنامه‌هاي حفاظت‌كننده را مي‌طلبد.

Introduction: Reducing loneliness is one of the essential requirements in making interpersonal relations, and an important unconscious motivation in explaining social behavior. Today, many relationships are established in virtual space as a new communication possibilities and as a kind of interpersonal interactions. This study intends to investigate the relation between loneliness and virtual relationships among blogers who are university students and none- students users. Method: For this purpose, 595 users (278 f & 317 m) were selected according to convernience and their loneliness level was measured by UCLA Loneliness Scale. At the end, two groups of students and no-students blog users were compared based on their loneliness scores. Findings: All collected data were analyzed through regression technique. Final results showed that allocation of time and purposes of blog using for students, and allocation of time and length of loneliness for non-students group were significant variables in predicting loneliness level. The gender, however, was not a significant variable in the two groups. Conclusion: Findings indicate significant relationship between time spending of blog users and loneliness level. This can suggest emotional and social vulnerability of blog users. It demands more experts’ attention and protective planning in order to decrease risk factors of bloggers’ lonliness.