بررسي مقايسه‏اي اثربخشي آموزش‏هاي گروهي عزت نفس، خودكارآمدي و انگيزش پيشرفت بر عزت نفس زنان با معلوليت جسمي ـ حركتي 35-18 اصفهان سال 1387

Objective: The purpose of this study was to examine and compare the effectiveness of achievement motivation, self-efficacy and self-esteem group trainings on self-esteem of physically disabled females

هدف: هدف اين تحقيق بررسي و مقايسه اثربخشي آموزش‏هاي گروهي عزت نفس، خودكارآمدي و انگيزش پيشرفت بر عزت نفس زنان با معلوليت جسمي ـ حركتي شهر اصفهان بود. روش: طرح تحقيق نيمه تجربي بود. جامعه آماري شامل كليه اعضاي زن 35-18 ساله تشكل غيردولتي جامعه معلولان شعبه شهر اصفهان بود. براي نمونه‏گيري 80 نفر از جامعه آماري به طور تصادفي انتخاب شدند و پس از اجراي مقياس عزت نفس روزنبرگ، 40 نفر از آنهاكه عزت نفس‏شان از نيم ديگر آزمودني‏ها پايين‏تر بود، به عنوان نمونه نهايي انتخاب و به طور تصادفي به سه گروه آزمايشي ويك گروه گواه واگذار شدند. سپس براي هر يك از گروه‏هاي آزمايشي 1، 2 و 3 به ترتيب برنامه آموزش گروهي عزت نفس، آموزش گروهي خود كارآمدي و آموزش گروهي انگيزش پيشرفت، در قالب 9 جلسه هفتگي 120 دقيقه‏اي برگزار شد. پس از اتمام جلسات آموزش، پس آزمون با به كارگيري مقياس عزت نفس روزنبرگ، بر روي هر سه گروه آزمايشي و گروه گواه انجام شد. براي سنجش ويژگي‏هاي آزمودني‏ها علاوه بر پرسشنامه كيفيت زندگي، پرسشنامه مشخصات جمعيت شناختي نيز به كار برده شد. براي تجزيه و تحليل داده‏ها از تحليل كواريانس، تحليل مانكوا و آزمون تعقيبي LSD استفاده شد. براي آزمون فرضيه‏ها سطح احتمال 05/0P < استفاده شد. يافته‏ها: يافته‏ها حاكي از اثربخشي آموزش گروهي عزت نفس (023/0=P)،آموزش گروهي خود كارآمدي (006/0=P) و آموزش گروهي انگيزش پيشرفت (016/0P=) بر عزت نفس بود، اما اثر بخشي سه نوع آموزش گروهي با يكديگر تفاوتي نداشت. نتيجه گيري: هر يك از روش‏هاي آموزش گروهي عزت نفس، آموزش گروهي خود كارآمدي و آموزش گروهي انگيزش پيشرفت مي‏تواند بر بهبود عزت نفس افراد با معلوليت جسمي و در نتيجه توانبخشي آنها موثر باشد. بر اين اساس پيشنهاد مي‏شود كه اين سه نوع برنامه آموزشي به صورت منظم در مراكز درماني و آموزشي و تشكل‏هاي غيردولتيِ مخصوص افراد با معلوليت جسمي اجرا گردد.

Objective: The purpose of this study was to examine and compare the effectiveness of achievement motivation, self-efficacy and self-esteem group trainings on self-esteem of physically disabled females in Isfahan city. Method:Research design was semi-experimental. The statisticalpopulation includedall 18-35 year old womenmembers of Isfahan branch of the NGO named the Society of Disabled. A random sample of 80of the statistical populationwas selected, and after responding to Rosenberg Self-Esteem Scale(RSES), forty of the primary sample whose self-esteem scores were lower than the other half were selected as the final sample and assigned to three experimental groups and one control group randomly. Then nine weekly sessions of self esteem group training, self-efficacy group training, and achievement motivation group training were administrated for 1, 2, and 3 experimental groups respectively. At the end of all sessions, post- test (RSES) again administrated for three experimental groups and control group. For assessing subjectʹs characteristics, in addition Rosenberg Self-Esteem Scale (RSES), a demographic characteristics questionnaire was used. Data were analyzed using analysis of covariance and LSD Post Hoc test.Probability level P < 0/05was used to test the hypotheses. Results: Results showed a significant effect for self esteem group training(P=0/023), self-efficacy group training(P=0/006), and achievement motivation group training(P=0/016); but there was no significant difference between the effect of self esteem group training, self-efficacy group training and achievement motivation group training. Conclusion and recommendations:self esteem group training, self-efficacy group training and achievement motivation group training can be effective for enhance self-esteem of physically disabled persons and in result for their rehabilitation.Accordinglyit isproposedthat thesethree types ofeducationalprogramsbeimplementedon a regular basisinmedical centersandeducationalandnon-governmental organizationsforpeoplewithphysical disabilities.