تاثير عصاره چاي سبز بر آسيب شناسي بافتي و شاخص هاي سرمي آسيب بافت كبد در موش هاي صحرايي ديابتي شده با استرپتوزوتوسين

Effects of Green tea extract on liver histopathology and serum biomarkers of hepatic tissue injury in streptozotocin-induced diabetic rats

هدف از مطالعه حاضر ارزيابي آسيب كبد در ديابت مليتوس و بررسي اثرات محافظتي عصاره چاي سبز در موش هاي صحرايي ديابتي شده توسط استرپتوزوتوسين مي باشد. براي اين منظور، 40 سر مو ش صحرايي نر به 4 گروه 10 تايي تقسيم شدند: 1) گروه شاهد سالم، 2) گروه سالم تيمار با عصاره چاي سبز، 3) گروه ديابتي و 4) گروه ديابتي تيمار با عصاره چاي سبز. براي ديابتي كردن موش‌ها، استرپتوزوتوسين با تك دز mg/kg 65 به ‌صورت داخل صفاقي تزريق شد. از زمان شروع آزمايش، موش هاي تيمار با عصاره، عصاره چاي سبز (w/v ،5/1%) را در آب آشاميدني به مدت 8 هفته دريافت كردند. در انتهاي آزمايش سطوح سرمي آلانين آمينوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمينوترانسفراز(AST)، آلكالين فسفاتاز (AP)، آلبومين و بيلي روبين تام اندازه گيري شدند. براي آسيب شناسي بافت كبد نيز برش هايي با رنگ آميزي هماتوكسيلين-ايوزين، طبق روش هاي معمول تهيه مقاطع هيستوپاتولوژي تهيه گرديد. موش هاي صحرايي ديابتي افزايش معني دار شاخص هاي سرمي آسيب بافت كبد را در مقايسه با گروه شاهد نشان دادند (05/0p < )، در حالي كه در گروه ديابتي تيمار با عصاره چاي سبز، اين شاخص ها در مقايسه با گروه ديابتي به طور معني داري كاهش نشان داد (05/0p < ). يافته هاي آسيب شناسي بافت كبد در توافق با نتايج بيوشيميايي سرم نشانگر بهبود ساختار بافت آسيب ديده كبد در موش هاي ديابتي بود. نتايج اين مطالعه نشان داد عصاره چاي سبز داراي اثرات محافظت از بافت كبد در ديابت القا شده با استرپتوزوتوسين مي باشد.

The aim of present study was to evaluate the liver injury as a complication of diabetes mellitus and to assess the hepatoprotective properties of Green tea extract in streptozotocin-induced diabetic rats. For this purpose, 40 male Wistar rats were randomly separated into four groups, each containing 10 animals: Group 1, healthy control rats; Group 2, normal rats treated with Green tea extract (1.5%, w/v) was given in drinking water; Group 3, diabetic rats and Group 4, diabetic rats treated with Green tea extract (1.5%, w/v) in drinking water. The extract was injected in intraperitoneal route for a period of 8 weeks. Control groups received normal saline in similar manner. Diabetes was induced by single injection of STZ (75 mg/kg i.p.). At the end of experiment, serum levels of alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST), alkaline phosphatase (ALP), albumin and bilirubin were measured. For histopathological evaluation, tissue specimens were fixed in 10% buffered formalin and 5 micron thick sections with H&E stain were prepared using routine hitopathological techniques. In diabetic rats, serum levels of functional liver markers were found to be significantly increased in comparison with control group (p < 0.05), while this markers in diabetic rats treated with Green tea extract significantly decreased as compared to diabetic rats. Histopathological findings were in consistent with biochemical results. The data obtained proved that Green tea extract has hepatoprotective activity against diabetic hepatopathy in streptozotocin-induced diabetic rats.