تقـدم اخـلاق بر فلـسفه در انديشه ايمانويل لويناس

Primacy of Ethics Upon Philosophy in Levinas

اين مقاله به بررسي تقدم اخلاق بر فلسفه نزد لويناس پرداخته است. لويناس با محور قراردادن «ديگري» در كانون اخلاق خود نگاهي كاملاً متفاوت با نگاه سنتي به اخلاق اتخاذ كرده و مفاهيمي از قبيل ديگري، چهره، زبان، نامتناهي، تعالي را در تقابل با مفاهيمي مثل من يا خود، حلول، بازنمايي و تماميت قرار مي دهد. او بر همين اساس اخلاق را بر فلسفه مقدم مي داند و اخلاق خود را نوعي فلسفه اولي معرفي مي كند كه ماهيتاً با فلسفه اولي غربي تفاوت بنيادي دارد. البته مراد لويناس از فلسفه اولي معناي وسيع تر آن را شامل مي شود كه معرفت‌شناسي نيز در داخل آن قرار مي گيرد. اخلاقي كه لويناس از آن دفاع مي كند عرصه تعالي است نه حلول چنانكه در فلسفه سنتي حاكم بوده است. همچنين اخلاق او با اصالت دادن به ديگري فلسفه و اخلاق غرب را به دليل اصالت من و خودپرستي و در نهايت به دليل فروكاستن ديگري به خود ضداخلاقي توصيف مي كند.

This article considers the primacy of ethics upon philosophy in Levinas’s thought. Having focus on “Other” in his philosophy, Levinas looks radically different view at traditional ethics and concepts such as other, face, infinity, transcendence are opposite concepts as I, totality, and imminence. He believes that ethics is primacy upon philosophy and regards ethics as kind of first philosophy which is essentially other than western first philosophy. Of course, Levinas points that first philosophy includes wide realm which epistemology and ontology are its realm. The ethics that levinas defends it, is ethics which its realm is transcendence not immanence. He holds that western philosophy reduced other to same or self and it is in doing so antiethical.