من واقعي كانت

Kantʹʹs Real Self

هدف اين مقاله بررسي نگرش كانت درباره سوژه استعلايي است و دست‌آورد مهم آن شرح و توضيح شاخصه‌هاي سوژه استعلايي بنابر ملاك‌هاي نقد عقل محض است. نگارنده نشان مي‌دهد كه سوژه، هيچ گاه از مقام سوژه‌اي خويش به ابژه بودن تنزل نمي‌يابد و پيوسته يك مفهوم تنظيمي محض و بسيط است و اصلي صوري و منطقي باقي مي‌ماند. برجسته‌ترين نتيجه حاصل آمده اين است كه هويت سوژه چيزي نيست جز كنش تركيب محتواهاي متكثر شناختي بر اساس مفاهيم ضروري و پيشيني خود سوژه. از اين رو يك دور منطقي و تناقض نازدودني در سيماي سوژه به چشم مي‌خورد كه نشان مي‌دهد آگاهي سوژه به ابژه‌ها، فقط عبارت از آگاهي به آن جنبه‌هاي ضروري است كه سوژه خودش در ابژه‌ها نهاده است. ديگر آن كه من استعلايي پيوسته حيثيتي زمانمند دارد كه از رهگذر آن خود را درتقابلي آشكار با ادراك نفساني تجربي قوام مي‌بخشد.

The most important aim of tis paper is explanation kantʹs attitude as transcendental self. It has no resemblance to substantial subject emprisist and rationalist systems. Kantʹs subject remains always subject and has no objectical face. So self-conseciousness is awarness to subjective aspect of object. That means a composition of representations in base of apriori notions subject. Transcendental "I" , in his opinion , is exactly a bare simple notion and a basis formal =X. This subject (Self) in entire act of composition of meanings, representations, has numerical identity. So We aware of it through of its apriori notions. However , The best interpretation of "I" in kantʹs is unity of apperception. That is the act of the composition of epistemic contents with aid of apriori notions. So real Self , is unity and persist and identity of this transcendental act.