زنان و تحصيلات دانشگاهي

Women and Higher Education

يكي از تغييرات اجتماعي معاصر، انقلاب آموزشي زنان و مشاركت گسترده آن‌ها در عرصه‌هاي مختلف جامعه است. در ايران، آمار پذيرفته‌شدگان دانشگاه‌ها در سال‌هاي اخير بيانگر رشد ميزان قبول‌شدگان دختر در دانشگاه‌هاست. در اين تحقيق، به دلايل روي آوردن زنان به تحصيلات دانشگاهي و پيامد‌هاي اجتماعي آن مي‌پردازيم. فرضيه‌هاي تحقيق با استناد به نظريه بودون در مورد آثار منتجه در نظام‌هاي كنش متقابل مطرح شده‌اند و با استفاده از اطلاعاتي كه به روش پيمايشي جمع‌آوري شدند آزمون شده‌اند. جمعيت آماري ???? نفر از زنان 38-18 ساله چهار استان كشور است. پيامد‌هاي اجتماعي از طريق متغيرهاي ?) بالا رفتن سن ازدواج ?) كاهش باروري ?) تربيت بهتر فرزندان ?) مشاركت اجتماعي بيشتر ?) نحوه همسر گزيني ?) مشاركت در تصميم‌گيري در خانواده مورد سنجش قرار گرفت. نتايج نشان داد: انتخاب دانشگاه با انگيزه اشتغال و كسب درآمد و بعد از آن انگيزه‌هاي ديگر انجام مي‌شود. با بالا رفتن تحصيلات، سن ازدواج بالا مي‌رود، ميزان آزادي زنان در انتخاب همسر افزايش مي‌يابد، تعداد فرزندان كاهش مي‌يابد، الگوي تربيت فرزندان تغيير مي‌كند. تحصيلات زنان با مشاركت بيشتر آنان در تصميم‌گيري‌هاي خانواده رابطه داشت. ولي تحصيلات دانشگاهي زنان با مشاركت اجتماعي آنان رابطه معنادار نداشت. به‌طور كلي در اين تحقيق مشخص شد كه اثرات تحصيلات دانشگاهي زنان در سطح خانوادگي مشهود است، اما در سطح اجتماعي مشهود نيست و اين مي‌تواند به دليل ساختارهاي اجتماعي موجود باشد.

One of the current social changes occurring in Iran is women’s educational revolution and their extensive participation in various activities of the society. Within the past three decades, especially after the Islamic Revolution, the Iranian society has experienced an evolutionary expansion in women’s education. The greater number of women who have been admitted to the universities is a proof to the growth of female’s participation in higher education. In this research, we explore the social implications of the growth in women’s higher education. Using Boudon’s theory concerning the results occurring at systems of interaction, a survey research was conducted and the corresponding hypotheses were probed. Our population consisted of 2000 women from various provinces of Iran The implications were measured by variables of: 1. Rising age of marriage, 2. Declining fertility rate, 3. A better nurturing of the children, 4. More extensive social participation, 5. The mode of espouse selection, and 6. Participatory decision making within the family. The results showed that: as education level rises, the age of marriage and also woman’s choices in espouse selection increase, while fertility decreases. The only case that a significant relationship could not be found was that of child rearing. Higher education also showed significant relationship with these variables. That is, it revealed significant relationship indices with women’s social participation, women’s involvement in participatory decision making within the family, women’s increased control over family issues, and their enhanced awareness about citizenship rights.