تاثير آموزش مهارت‏هاي اجتماعي بر كاهش اختلالات رفتاري دانش‏آموزان استثنايي پايه پنجم مدرسه مختلط كوثر زاهدان در سال 90-1389

Efficacy of Social Skills Training on Behaviour Disorders among Fifth Grade Exceptional Students in Kosar Elementary School of Zahedan in Academic Year 88-89

علاوه بر نقايص جسماني و محروميت‏هاي ناشي از آن، ضعف مهارت‏هاي اجتماعي در كودكان استثنايي مي‏تواند منشا بسياري از اختلالات رفتاري آنان شود. بنابراين هدف اصلي مطالعه حاضر بررسي تاثير آموزش مهارت‏هاي اجتماعي بر كاهش اختلالات رفتاري اين كودكان است. مطالعه حاضر به شيوه نيمه آزمايشي با بهره‏گيري از طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه انجام شده است. جامعه آماري آن تمام دانش‏آموزان استثنايي پايه پنجم ابتدايي مدرسه مختلط كوثر شهر زاهدان در سال تحصيلي90-1389 مي‏باشد كه تعداد 24 دانش‏آموز دختر و پسر به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه و در دو مرحله (قبل و 45 روز پس از اجراي برنامه مهارت‏هاي اجتماعي) مورد مطالعه قرار گرفتند. در هر دو مرحله (پيش و پس از دوره آموزشي) پرسشنامه به صورت مصاحبه انفرادي تكميل گرديد. ابزار سنجش شامل دو بخش اطلاعات دموگرافيكي و بخشي از آزمونSCL-90-R جهت سنجش پرخاشگري و اضطراب بود. داده‏ها از طريق آزمون T مستقل و با استفاده از نرم افزار SPSS 17 مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته‏ها نشان داد دانش‏آموزان آموزش ديده در مقايسه با دانش آموزان آموزش نديده اختلالات رفتاري كمتري داشتند. در نتيجه آموزش صحيح و مداوم مهارت‏هاي اجتماعي خصوصاً در مولفه‏هاي همكاري، ابراز وجود و خودكنترلي مي‏تواند راه حل مناسبي براي كاهش اختلالات رفتاري كودكان استثنايي باشد.

Objective: In addition to physical defects, poor social skills in exceptional children can be the source of many behavioral disorders. This study investigated the impact of social skills training on reducing behavioral disorders among exceptional children. Method: The research is an experimental study (pre-test and post-test) with a control group. The statistical population included all the fifth grade exceptional students in Kosar mixed elementary school of Zahedan in the academic year of88-89. The sample of 24 exceptional students (boys and girls) of the fifth grade was tested in two different stages (one before and one 45 days after the social skills training). A questionnaire consisting of two parts: demographic information and selected parts of the SCL-90-R test was adapted to measure aggression and anxiety. For the data analysis, T test was used. Results: The results show children trained compared with untrained children had fewer behavioral disorders. Conclusion and suggestions: Thus proper and continuous social skills training, especially in the components Cooperation, assertiveness, and self-control, can be the perfect solution for reducing behavioral disorders of exceptional children.