بررسي اثر هوش عاطفي (هوش اجتماعي) بر عملكرد آموزشي اعضاي هيات علمي (مطالعه ي موردي واحدهاي منطقه 2 دانشگاه آزاد اسلامي)

The Effect of Emotional Intelligence (Social) on Instructional Efficiency of Faculty Members (The Case Study of Islamic Azad University Branches, Zone 2)

چكيده هوش عاطفي يا هوش اجتماعي واژه اي است عمومي كه عملكرد موثر را تداعي مي كند. هوش عاطفي را مي توان توانايي درك و مهار هيجانات و احساسات خود در جهت كمك به فعاليت هاي فكري، تصميم گيري و ارتباطي دانست . براساس يافته هاي گولمن افرادي كه از هوش هيجاني بالا برخوردارند مي دانند كه چگونه هيجانات و احساسات خود و ديگران را كنترل و (Goleman, 1988) هدايت نمايند. هوش عاطفي مجموعه اي از مهارت ها و استعدادهاي فردي است كه به توانايي درك و فهم چگونگي بروز يا كنترل هيجانات و احساسات دلالت دارد، فردي كه از هوش هيجاني بالا برخوردار است در زمينه هاي شناسايي، درك و كنترل احساسات نيز از استعداد .( و مهارت لازم بهره مند مي باشد (فياضي و احمدي، 1386 هدف از اين پژوهش بررسي تاثير هوش عاطفي (اجتماعي) در بهبود عملكرد اعضاي هيات علمي واحدهاي منطقه ( 2) دانشگاه آزاد اسلامي مي باشد. هوش عاطفي را با متغيرهاي مستقل چهارگانه ي خودآگاهي، خود مديريتي، آگاهي هاي اجتماعي و قابليت در سامان دهي روابط در بين اعضاي هيات علمي را بر متغّير وابسته ي عملكرد آموزشي آنان با در نظر گرفتن متغّير مداخله گر فضاي كاري دانشگاه مورد مطالعه قرار داديم. در چارچوب نظري، مدل يك پارچه ي گولمن ( 1988 ) را بكار گرفتيم و پرسشنامه ي وي را پس از تغييراتي پيش آزمون كرده و پس از محاسبه ي آلفاي كرونباخ بكار بستيم. پس از محاسبه ي حجم نمونه از روش نمونه گيري تخصيص متناسب با حجم جامعه ي آماري پردازش شد . از روش هاي پژوهش spss نمونه هاي فرعي را بدست آورده و گردآوري داده ها انجام گرديد . داده ها با نرم افزار بهره گرفتيم. (Survey Method) بررسي اسناد و مدارك و پيمايش نتايج پژوهش نشان داد كه بين خودآگاهي، خودمديريتي، آگاهي هاي اجتماعي و قابليت در ساماندهي روابط اعضاي هيات علمي با عملكرد آموزشي آنان رابطه ي معني داري وجود دارد. هم چنين پژوهش نشان داد كه فضاي كاري به عنوان متغّير مداخله گر رابطه ي بين خودآگاهي و خودمديريتي را تغيير مي دهد ولي در رابطه ي بين آگاهي هاي اجتماعي و قابليت در ساماندهي روابط عملكرد آموزشي آنان تاثير مي گذارد.

Abstract Emotional intelligence is a general term denoting effective function. Intelligence can be assumed as the ability perceive and manage excitements and feelings to assist intellectual, decisional and communicative activities. Based on Golemanʹs (1988) findings, those who possess high emotional intelligence know how to control and direct emotions and feelings of theirs and others. Emotional intelligence is comprised of a set of skills and individual talents signifying the perceptions of how to control excitements and feelings. An individual possessing high emotional intelligence has got the talent and skill to recognize, perceive and control feelings (Fayyazi and Ahmadi, 2007). The goal of this research was to investigate the effect of emotional intelligence (social) on improving faculty membersʹ instructional efficiency in IAU branches, Zone 2. Emotional intelligence was studied in respect to the four independent variables of self-awareness, self control, social awareness, and communicative management and their effects on the dependant variable of instructional efficiency regarding the extraneous variable of ʹuniversity working settingʹ. The theoretical base was Golemanʹs (1989) model and its questionnaire was implemented after some modifications, pre-testing and estimating Chrobachʹs Alpha. Having estimated the sampling volume through ʹproportionate-to-size-samplingʹ method, the desired samples were identifiedand data gathering started. The SPSS package was used to analyze data. Documentary and survey methods were implemented. The results indicated that there was significant correlation between selfawareness, self control, social awareness and communicative management of faculty members and their instructional efficiency. It was also shown that working setting at as an extraneous variable changed the correlation between self-awareness and self-control but it did not affect the correlation between social awareness and communicative management to that of instructional efficiency.