اثر پيچيدگي نحوي بر نارواني گفتار كودكان و بزرگسالان مبتلا به لكنت فارسي‏زبان در گفتار خودانگيخته

Effects of the syntactic complexity on speech dysfluency of stuttering Persian-speaking children and adults in conversational speech

زمينه و هدف: چگونگي ارتباط ميان پيچيدگي نحوي با نارواني‏هاي لكنت در سال‏هاي اخير مورد توجه محققان قرار گرفته است. هدف پژوهش حاضر بررسي تاثير پيچيدگي نحوي بر ميزان نارواني گفتار كودكان و بزرگسالان لكنتي فارسي‏زبان در تكليف گفتار خودانگيخته ‏بود. نتايج به‏دست آمده مي‏تواند براي شناخت بيشتر ماهيت لكنت كودك و بزرگسال و نيز يافتن شيوه‏هاي مناسب‏تر براي درمان آن كاربرد داشته باشد. روش بررسي: در اين مطالعه مقطعي، افراد مورد مطالعه شامل 15 بزرگسال لكنتي تك‏زبانه فارسي‏زبان 15 ساله به بالا و 15 كودك لكنتي تك‏زبانه و فارسي‏زبان 6-4 ساله بود. پس از تهيه نمونه‏اي 30 دقيقه‏اي از گفتار خودانگيخته، گفته‏هاي هر فرد از لحاظ ميزان نارواني و پيچيدگي نحوي مورد بررسي قرار گرفت. اطلاعات به‏دست آمده با استفاده از آزمون آماري t زوج مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‏ها: نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه در هر دو گروه بزرگسالان و كودكان لكنتي، تفاوت معني‏داري بين ميزان نارواني جملات ساده و پيچيده وجود داشت(p < 0/05). نتيجه‏گيري: نتايج نشان داد كه در سطح گفتار خودانگيخته، با افزايش پيچيدگي نحوي ميزان نارواني گفتار كودكان و بزرگسالان لكنتي فارسي‏زبان افزايش مي‏يابد. همچنين با افزايش پيچيدگي نحوي، ميزان نارواني گفتار كودكان لكنتي نسبت به بزرگسالان لكنتي بيشتر افزايش مي‏يابد.

Background and Aim: Recently, researchers have increasingly turned to study the relation between stuttering and syntactic complexity. This study investigates the effect of syntactic complexity on the amount of speech dysfluency in stuttering Persian-speaking children and adults in conversational speech. The obtained results can pave the way to a better understanding of stuttering in children and adults, and finding more appropriate treatments. Methods: In this cross-sectional study, the participants were 15 stuttering adult Persian-speakers, older than 15 years, and 15 stuttering child Persian-speakers of 4-6 years of age. In this study, first a 30 minute sample of the spontaneous speech of the participants was provided. Then the utterances of each person were studied in respect to the amount of dysfluency and syntactic complexity. The obtained information was analyzed using paired samples t-test. Results: In both groups of stuttering children and adults, there was a significant difference between the amount of dysfluency of simple and complex sentences (p < 0.05). Conclusion: The results of this study showed that an increase in syntactic complexity in conversational speech, increased the amount of dysfluency in stuttering children and adults. Moreover, as a result of increase of syntactic complexity, dysfluency had a greater increase in stuttering children than stuttering adults.