تاثير سطوح مختلف پربيوتيك مانان اليگو ساكاريد بر شاخص هاي رشد، بازماندگي، تركيب لاشه و تراكم لاكتوباسيل روده در فيل ماهيان (Linnaeus, 1754) Huso huso جوان پرورشي

Effect of dietary mannan oligosaccharide on growth performance, survival, body composition and intestinal microflora in great sturgeon juvenile (Huso huso Linnaeus, 1754)

اين پ‍ژوهش به منظور ارزيابي تاثير سطوح مختلف پربيوتيك مانان اليگوساكاريد بر شاخص هاي رشد، بازماندگي، تركيب لاشه و تراكم لاكتوباسيل روده در فيل ماهي (Huso huso) جوان پرورشي به مدت 46 روز انجام گرفت. آزمايش با استفاده از طرح كاملاٌ تصادفي شامل سطوح صفر (شاهد)، 2 و 4 گرم پربيوتيك مانان اليگوساكاريد به ازاي هر كيلوگرم جيره در قالب سه تيمار با سه تكرار طراحي شد. آزمايش درون مخازن فايبرگلاس 2000 ليتري كه با 900 ليتر آب پر شده بود انجام گرفت. تعداد 15 عدد فيل ماهي جوان با ميانگين وزني57/0± 89/46 گرم درون مخازن، ذخيره سازي و تا حد سيري تغذيه شدند. نتايج با استفاده از آناليز رگرسيون و ضريب همبستگي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. با توجه به نتايج بدست آمده تفاوت معني داري از نظر رشد و كارايي تغذيه در بين تيمارها وجود نداشت به طوري كه فقط در سطح 4 گرم در كيلوگرم مانان اليگوساكاريد تفاوت معني داري از نظر غذاي خورده شده به ازاي هر ماهي مشاهده شد كمترين و بيشترين عملكرد رشد به ترتيب درسطح 4 و 2 گرم مانان اليگوساكاريد در هر كيلوگرم جيره بود. از نظر بازماندگي تفاوت معني داري در بين تيمارها مشاهده نگرديد. يافته هاي آناليز لاشه نشان داد كه افزودن مانان اليگوساكاريد به جيره در سطح 2 گرم در كيلوگرم باعث تفاوت معني داري در مقدار چربي لاشه گرديد. ولي در ميزان پروتيين، خاكستر و رطوبت تفاوت معني داري در بين تيمارها مشاهده نشد. تفاوت معني داري در تعداد كل لاكتوباسيل هاي روده تيمار شاهد با تيمارهاي آزمايشي مشاهده نگرديد .نتايج مطالعه حاضر نشان داد كه سطوح مختلف پربيوتيك مانان اليگوساكاريد مورد مطالعه تاثيري بر افزايش عملكرد رشد و تغذيه در فيل ماهي جوان پرورشي ندارند و اين پربيوتيك نمي تواند مكمل مناسبي براي جيره غذايي فيل ماهي باشد.

The effect of dietary mannan oligosaccharide (MOS; activeMOS®) on growth, survival, body composition and intestinal microflora in giant sturgeon juvenile (Huso huso) were investigated for 46 days. Basal diet were supplemented with 0 (control), 2 and 4 g/kg MOS in a totally randomized design trial in triplicate groups. The experiment was carried out in 900 L fiberglass tanks. Fifteen juveniles beluga with initially average weight of 46.89 ± 0.57 g were stocked and fed to satiation daily.Data was analysed by regression analysis and pearson correlation test. There were no significant differences in growth and feeding parameters between fish fed control and MOS supplementation diets (P > 0.05), but group treated with 4 g/kg MOS showed significant differences in food intake (P < 0.05).The highest and the lowest growth performance were observed in 2 and 4 g/kg MOS treatments, respectively. There were no significant differences in survival rate among experimental groups (P > 0.05). Fish treated with 2 g/kg MOS showed significant differences in fat content of muscle tissue (P < 0.05), but no significance difference in protein, ash and moisture (P > 0.05) were recorded. No significant difference was observed in intestinal lactic acid bacteria among the groups (P > 0.05). The experiment indicated that the prebiotic mannan oligosaccharide didn’t influence the growth performance in beluga juvenile and it is not appropriate for supplementation in the diet of this cultured species.