بررسي ارتباط بين خود كارآمدي درك شده و عملكرد خود مراقبتي در بيماران مبتلا به ديابت مراجعه كننده به درمانگاه ديابت اروميه

A SURVEY OF RELATIONSHIP BETWEEN PERCEIVED SELF-EFFICACY AND SELF-CARE PERFORMANCE IN DIABETIC PATIENTS REFERRING TO URMIA DIABETES CENTER

پيش زمينه و هدف: ديابت بيماري مزمن و ناتوان كننده‌اي است. خود مراقبتي در ديابت موجب ارتقاي كيفيت زندگي شده و از تعداد موارد بستري در بيمارستان مي‌كاهد و با پيگيري مداوم آن مي‌توان از عوارض حاد و مزمن بيماري پيشگيري كرد. خود كارآمدي پايه‌اي براي تقويت خود مراقبتي در ديابت است. هدف از اين پژوهش بررسي ارتباط بين خودكارآمدي درك شده و عملكرد خود مراقبتي در بيماران ديابتي مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش توصيفي- تحليلي بر روي 100 بيمار مراجعه كننده به درمانگاه ديابت بيمارستان امام خميني اروميه كه به روش نمونه گيري آسان انتخاب شدند، انجام شد. ابزار گردآوري داده‌ها پرسش نامه مشخصات دموگرافيك، مقياس خود كارآمدي ديابت CIDS* و مقياس خود مراقبتي بيماران ديابتي گلاسكو و توبرت بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمره خودكار آمدي بيماران 3/18±8/73 و ميانگين نمره خود مراقبتي آنان 2/16± 9/83 بود. در اين ميان اكثر بيماران داراي نمره خود كارآمدي و خود مراقبتي در حد متوسط بودند. بر اساس ضريب همبستگي اسپيرمن، بين نمره خودكار آمدي و خود مراقبتي بيماران ديابتي همبستگي مثبت معني دار مشاهده شد (05/0P < ). بحث و نتيجه گيري: اعتقاد آزمودني‌ها به خود كارآمدي براي انجام رفتارهاي خود مراقبتي، همچنين ميزان اجراي رفتارهاي خودمراقبتي در بيماران در حد متوسط مشاهده گرديد. با توجه به اينكه خودكارآمدي به عنوان مهم‌ترين عامل تعيين كننده رفتارهاي خود مراقبتي از اهميت ويژه‌اي برخوردار است، نياز به ارتقا آن جهت پيشگيري از عوارض ديابت و افزايش رفتارهاي خود مراقبتي احساس مي‌شود. از اين رو لازم است برنامه‌هاي آموزشي جهت افزايش مهارت‌هاي بيماران ديابتي اجرا شود.

Abstract Background & Aims: Diabetes is a chronic and disabling disease. In diabetes, self-caring promotes the quality of life and reduces the number of hospitalization and with continuous of its pursuit, the acute and chronic side effects can be prevented. Self- efficacy is a basis to reinforce of self-caring in diabetes. The purpose of this study is assessment of relationship between perceived self-efficacy and self-care in diabetic patients. Materials & MethodsThis descriptive-analytical study was performed on 100 diabetic patients who referred to EmamKhomeiny Hospital, Urmia. They were selected by easy sampling. Data collection tools were demographic information, self-efficacy assessment using Confidence in Diabetes Self- Care Scale (CIDS) and self-care scale evaluation using Glasgow and Toobert measures for diabetes. Data analysis was performed by SPSS. Result: Results indicated that average score of self-efficacy among patients was 73.8± 18.3 and the average score of self-care was 83.9±16.2 .The most of the patients had an average score of self-efficacy and self-care. The spearman correlation coefficient showed a direct significant relationship between self-efficacy and self-care scores of patients. Conclusion: Patients’ beliefs about self-efficacy to the implementation of self-care and performing self-care behaviors were in medium rate. Since self-efficacy is the most important element to determine of self-care behaviors, it is necessary to promote the self-efficacy for increasing the self-care behaviors and consequently, prevention of side effects of diabetes. Therefore educational program on self-efficacy for improving this skill among diabetic patients should be considered. Key words: Self-efficacy, Self-care, Diabetes