تاثير روش‌هاي فيزيوتراپيك پرينه در مرحله دوم زايمان پرآسيب پرينه در زنان اول زاي مراجعه كننده به مركز آموزشي درماني امام خميني خلخال

THE EFFECTIVENESS OF PHYSICAL THERAPY TECHNIQUES IN THE SECOND STAGE OF LABOR ON PERINEAL TRAUMA IN NULLIPAROUS WOMEN REFERRING TO THE TEACHING HOSPITALOF EMAM KHOMEINI – KHALKHAL

پيش زمينه و هدف: آسيب پرينه به طور شايع به هنگام زايمان اتفاق مي‌افتد و مي‌تواند باعث عوارض كوتاه مدت و بلند مدت بعد زايماني شود هدف اين مطالعه بررسي تاثير روش‌هاي فيزيوتراپيك پرينه در مرحله دوم زايمان بر ميزان و درجه پارگي‌هاي ناحيه پرينه و ميزان نياز به ترميم پارگي‌ها در زنان اول زا مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني تصادفي است. در اين مطالعه 120 زن اول زايي كه تمايل به شركت در پژوهش و شرايط انجام زايمان طبيعي را داشتند، به صورت تصادفي در مرحله دوم زايمان در سه گروه 40 نفره روش‌هاي فيزيوتراپيك (كمپرس گرم، ماساژ پرينه) و گروه كنترل قرار گرفتند. در گروه كنترل، براي اداره پرينه از طريق مانور ريتگن انجام مي‌شد كه روش شايع اداره پرينه در مرحله دوم زايمان مي باشد. بعد از اعمال مداخله، داده‌هاي بدست آمده از مطالعه به وسيله روش‌هاي آماري توصيفي، رابطه مجذور كاي، تفاوت ميانگين ANOVA و آزمون ناپارامتري كروسكال واليس و با استفاده از نسخه 15 نرم افزار SPSS مورد بررسي و تجزيه و تحليل آماري قرار گرفت (p كم‌تر از 05/0 معني‌دار تلقي گرديد). يافته‌ها: تفاوت آماري معني‌داري در ميزان پرينه سالم، پارگي‌هاي درجه يك و درجه دو (513 /0=P)و همچنين پارگي‌هاي قدامي پرينه (134/0=P) و نياز به ترميم پارگي‌ها (775/0=P) در گروه‌هاي فيزيوتراپيك در مقايسه با گروه كنترل مشاهده نشد. بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته‌ها، روش‌هاي فيزيوتراپيك پرينه در زنان اول زا در مرحله دوم زايمان احتمالاً تاثيري بر ميزان سلامت پرينه ندارد.

Background & Aims: Perineal trauma is common outcome of vaginal birth, and can cause short term and long term problems for new mothers. The aim of this study was to determine the effectiveness of physical therapy techniques during child birth on severity and degree ofperineal ruptures and also its effect on the amount of stitches required for perineal repair following perineal trauma in nulliparous women. Materials & Methods: This randomized clinical trial study (RCT) carried out on 120 nulliparous women that expecting normal birth of singletonfetuses; they were randomly selected and divided into three groups; two physical therapy techniques (warm compresses and massage perineal) and one control groups ( 40 women for each group). All processes have done during the second stage of labor. Midwife held a clean, wash and warm cloths to the mother’s perineum and her external genitalia for the warm compress group, during and between pushes. Woman in the massage group received massage and stretching of the perineum with each contraction. In the control group, women received Ritgenʹs maneuver, routine and standard care for the second stage of labor. The data have been analyzed with descriptive statistical methods, Anova, chi-square test and non parametric test, Kruskal -Wallis, using SPSS 15/0 (p < 0/05 was significant). Result: Our finding indicated that there were not any significant differences regarding to the severity and degree ofperineal ruptures (p= 0/513), the rate of the lacerations in the anterior perineal region (p=0/134) and the amount of stitches required for perineal repair (p=0/775) among three groups. Conclusion: The practice of the physical therapy techniques in the second stage of labor cannot probably prevent from perineal trauma. Key words: Perineal trauma, Warm compresses, Massage perineal, Ritgen Maneuver