آموزش علوم به شيوه مجازي: يـــك مطالعه آزمايشي با دانش‏آموزان مبتلا به نارسايي شنيداري

Virtual Instruction for Teaching Science :An Experimental Study on Students with Hearing Impairmen

پژوهش حاضر به بررسي تاثير آموزش مجازي بر يادگيري درس علوم دانش‏آموزان با نارسايي شنيداري پرداخته است. در چارچوب روش پژوهش نيمه آزمايشي‏،‏24 دانش آموز پايه پنجم ابتدايي به شيوه نمونه گيري تصادفي چند مرحله انتخاب و سپس به دو گروه مساوي آزمايش و كنترل تقسيم شدند. طرح پژوهش از نوع پيش آزمون- پس‏آزمون با گروه كنترل بوده است. آزمودني‌هاي گروه‏آزمايشي طي سه‏هفته متوالي (هر هفته 3جلسه 60 دقيقه‌اي) به شيوه مجازي و آزمودني‏هاي گروه كنترل با روش مرسوم در كلاس مورد آموزش يك موضوع درس علوم قرار گرفتند. به منظور بررسي تاثير روش آموزش از آزمون پيشرفت تحصيلي معلم ساخته در سه فرم موازي استفاده شد. تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر دادها نشان داد آموزش به شيوه مجازي در مقايسه با شيوه رايج به يادگيري و يادآوري بيشتر مطالب درسي منجر شده است. آموزش علوم به شيوه مجازي منجر به افزايش بيشتر يادگيري و يادآوري درس علوم دانش‏آموزان با نارسايي شنيداري مي‌شود و مي‏تواند به عنوان يك شيوه آموزش اثر بخش در كلاس مورد استفاده قرار گيرد.

This semi- experimental study was conducted to investigate the effect of virtual instruction in students with hearing loss‏.‏Using a pretest-posttest control group design, 24 fifth grade elementary students were selected by multistage random sampling and then assigned in to two equal size experimental and control groups. The virtual instruction for science was administered to the experimental group in 3 weeks (60 minutes, three times per week). During this period the control group received routine program. before and after the experiment, the two groups were assessed by an achievement test in three parallel forms‏.‏ANOVA showed that virtual instruction could increase both learning and recalling in the experimental group.Virtual instruction can increase the amount of science learning and recalling can be applied as an effective teaching method for students with hearing impairment in educational settings.