بررسي آثار ثنايي مشهدي با تكيه بر جنبه هاي سبك شناسي

consideration of Mashhadi - Sanaʹʹiworks based on stylistic aspects and his influence on

خواجه حسين بن غياث الدين محمد مشهدي متخلص به ثنايي(متوفي 996 ه .ق) از قصيده سرايان برجسته قرن دهم هجري است . وي بخشي از دوران زندگي خود را در ايران و بخش ديگر را در هند گذرانده است. خواجه حسين شاعر عصري است كه شعر فارسي در حال گذر از دوره اي به دوره ديگر است ازاين رو برخي از پژوهشگران او را از شعرايي ميدانند كه در تغيير سبك تاثيري بسزا داشته است. ازثنايي مشهدي ديوان، اسكندر نامه، ساقي نامه و نامه اي در درست است كه هيچكدام به چاپ نرسيده است. اين مقاله ضمن مروري بر آثار ثنايي به بررسي ويژگيهاي سبك شناسي زباني و ادبي شعر وي پرداخته و با توجه به شعر معاصران او تاثير ثنايي را در تغيير سبك از عراقي به هندي مورد بررسي قرار داده است .

Khawaja Mohammad Hussain-Ben-Ghiyathoddin mohammad Mashhadi pen named SanaʹI is the leading the chorus ode of Tenth century AH. He spent a part of his life in Iran and other parts in India. Khaje Hussein is a poet of a time when Persian poetry was being transited from an era to other .Thus, some researchers know him from poets Has the greatest impact on the style change. Mashhadi Az snayydivan,eskandarnameh and Saghinameh and a letter that none of them have been published. In this paper, while overview of the Sanaʹi works considers Linguistic and literary methodologies characteristics of poetry and given the poetry of his contemporaries has considered Sanaʹi effect in change of the Iraqi style to Indian style .