نگاهي به برخي از ويژگيهاي سبكي شاهد عرشي

Taking to some properties of shahedarshi style

هرچقدر آثار مكتوب و دست نوشته‌هاي منظوم و منثور كه از گذشتگان باقي مانده، احيا، معرفي و شناسايي شود، بيشتر ميتوان به پشتوانه و سرمايه معنوي زبان و ادب فارسي باليد و مباهات نمود؛ چراكه هر كدام از اين آثار آيينه‌اي است كه شيوه انديشه و پنداشت گذشتگان را جلوه‌گر ميسازد. با وجود احيا و شناسايي مجموعه فراواني از اين مواريث فرهنگي، هنوز راه نرفته بسيار و آثار ناشناخته و گمنام فراوان است . يكي از اين آثار كه تا كنون تصحيح و چاپ و حتي معرفي نيز نگرديده ، مثنويي است كه به تقليد از مثنوي مولانا سروده شده و از آثار مجهول القدر مير محمد مومن عرشي دهلوي است كه در سال 1069 قمري، در حدود سه هزار بيت به نظم كشيده شده است . اين پژوهش بر آن است تا براي نخستين بار ضمن معرفي كوتاهي از اين اثر ، به برخي از ويژگيهاي سبكي آن ، به عنوان اثري كه در قرن يازدهم به سبك هندي سروده شده و از لحاظ تركيب‌سازيهاي فراوان و توجه به لغات و مضامين عاميانه قابل توجه است ، بپردازد .

also written works of poetry and prose writings of the past remains, are in restoration, presentation and recognition, The spiritual capital of Persian language and literature can be proud because each of these are A mirror that makes it seem thought way of the past. Recovering and identifying the Many of these cultural collection not yet known and obscure works are great and plentiful. One of the worksnot Edited, printed, and even so far presented, is a prose which imitates the Mevlana Rumi written and is unknown works of Al-Kadar by Mir Muhammad Dehlavith written about three thousand verses in 1069 LH ,. This is the first time of the short introduction of the work to some of the Stylistic features, as works written in the eleventh century, in Indian style, and expresses the high combinations and attention to Lots of slang words and themes .