بررسي نتايج طرح‌هاي مرتع‌داري واگذارشده در استان لرستان

A Review on Results of Transferred Range Management Programs in Lorestan Province

تغيير نگرش نسبت به نقش عامل انساني، مشاركت و توانمندسازي او در راه نيل به توسعه پايدار به ارايه الگوهاي جديد مديريتي در بهره‌برداري از مراتع انجاميد. هدف پژوهش حاضر بررسي طرح‌هاي مرتع‌داري واگذارشده در 1383 از جنبه هاي فني و اجتماعي- اقتصادي، به روش پيمايشي است. نتايج نشان مي‌دهد كه روابطي با سطوح معني‌داري متفاوت ميان متغير نوع منطقه (طرح‌هاي مرتع‌داري و مراتع شاهد) و ساير متغيرها وجود دارد؛ به‌طور كلي، نوع منطقه با سطح اطمينان 99 درصد با ميزان توليد علوفه، پوشش گياهي، رعايت ظرفيت چرا، مشاركت، به كارگيري دانش بومي، و مشكلات تفاوت دارد. همچنين، نوع منطقه با رعايت سامان عرفي به ميزان 82 درصد، شيوه بهره‌برداري اصولي به ميزان 80 درصد، گرايش مرتع به ميزان 55 درصد، ميزان سرمايه‌گذاري به ميزان 32 درصد، و وضعيت مرتع به ميزان 31 درصد، توافق و همايندي دارد. به عبارت ديگر، نتايج به دست آمده از مقايسه دو نظام مديريت مراتع استان لرستان نشان مي‌دهد كه پيشرفت طرح‌هاي مرتع‌داري واگذارشده (در قالب نظام بهره‌برداري علمي) در امور بهره‌برداري، احيا و اصلاح مراتع به مراتب بيش از نظام مديريت سنتي است.

Shift of attitude toward the role of human factor as well as of the human participation and empowerment in achieving sustainable development led to the introduction of new management patterns in the range operation. This study aims at investigating the transferred range management programs in 2004, within a survey in technical and socio-economic terms. Study results indicate that there are relations at different levels of significance between the variable of “type of region” (of the range management programs and the control rangelands) and other variables; generally, the type of region, with a confidence of %99 is different from the extent of forage production, vegetation coverage, observed grazing capacity, participation, application of indigenous knowledge, and the problems. In addition, it is consistent with observing the common law border (by almost %82), precise manner of operation (by almost %80), range trend (by almost %55), investments (by almost %32), and range condition (by almost %31). In other words, the results from comparing the two range management systems in the Lorestan province show that the progress of transferred range management programs (within a scientific operating system) in operating, restoring and improving the rangelands is much more than those of the traditional management system.