در آمدي بر طرح انديشه مهدويت در قرآن و سنت

An introduction to the messianic idea of Mahdismin Quran and the Sunnah

چكيده اولياي خدا برترين آموزگاران تاريخ‌اند؛ از يك‌سو از سرچشمه وحي و مصدر حكمت برخوردارند و از سوي ديگر بر هر آن‌چه در درون بندگان و در روابط ميان ايشان مي‌گذرد شاهدند. تامل در چگونگي آموزش معارف مهدوي مي‌تواند بر ظرافت و دقت ايشان دريچه‌اي بگشايد و بابي باشد براي درك شرايط اجتماعي آنان. انديشه مهدويت، نگاهي به آينده است؛ نگاهي كه بر حجم بزرگي از روايات و بخشي از آيات تكيه دارد. اما ايجاد اين نگاه با چه هدفي همراه است و چه تاثيري بر مخاطبان دارد؟ بررسي چگونگي و چرايي طرح انديشه مهدويت در قرآن و سنت، نيازمند ترسيم چارچوبي و پرداختن به مقدماتي است و دغدغه اين نوشتار، رسم اين چارچوب و تمهيد مقدمات كار است.

Abstract The friends of God (divine messengers) are the best teachers in the history. They are connected to thesource of divine revelation and wisdom on the one hand and able to oversee whatever goes inside human beings and their relationships on the other hand. Reflection about the way training teachings of Mahdismcan open awindow into understanding their precision and accuracy and get us to understand their social situations. Messianic idea of Mahdism is an approach into the future, a look that emphasizes on the large volume of verses andAyah Narratives. Yet, what goals creation of such an approach would have and how does it affect its audience? Surveying the how and why of putting forward such a messianic idea in Quran and the Sunnah assumes drawing a framework to address a basic need, whichis the concern of this paper. This paperaims to draw the framework of preparations for putting forward this messianic idea.