بررسي ملاك‌هاي دوستي و دوست‏يابي افراد سندرم داون 14-24 سال و مقايسه آن با ساير گروه‏هاي عقب‏مانده ذهني آموزش‏پذير

Comparison of Criteria of Friendship and Making Friends in People with Down Syndrome Aged between 14 and 24 and Other Educable Mentally Retarded Groups

هدف: اين پژوهش با هدف بررسي ملاك‌هاي دوستي و دوست‏يابي افراد سندرم داون 14 تا 24 سال و مقايسه آن با سايرگروه‏هاي عقب‏مانده ذهني آموزش‏پذير مركز توانبخشي ولي عصر تهران سال 89-88 صورت گرفت. روش:روش اين پژوهش زمينه اي است. جامعه آماري: جامعه پژوهش كليه افراد سندرم داون و عقب‏مانده ذهني آموزش‏پذير 14 تا 24 سال مركز ولي عصر در سال تحصيلي 89-88مي‌باشد. نمونه آماري،حجم آن و چگونگي گزينش آن: محقق ابتدا با مراجعه به مركز ولي عصر تهران 25 نفر گروه سندرم داون و 25 نفر عقب‏مانده ذهني آموزش‏پذير را با استفاده از روش نمونه‏گيري در دسترس انتخاب كرد و آنان را به لحاظ ويژگي‏هايي مانند سن، جنسيت، طبقه اجتماعي ـ اقتصادي با يكديگر همتا نمود. روش جمع‏آوري داده‌ها و ابزار هاي آن: آزمون محقق ساخته 28 سيوالي كه چهار زمينه مانند گذراندن اوقات فراغت، تعاون، ويژگي‏هاي مثبت ارتباطي و ويژگي‏هاي منفي ارتباطي را مي‌سنجد، اجرا كرده و به بررسي و مقايسه اين دو گروه پرداخته است. روش آماري: تحليل آماري با استفاده از آزمون t مستقل انجام شد. نتايج: نتايج نشان داد كه با 95 درصد اطمينان اين دو گروه در ويژگي‏هاي گذراندن اوقات فراغت با يكديگر، تعاون و ويژگي‏هاي منفي ارتباطي تفاوت معناداري ندارند ولي با 95 درصد اطمينان در ويژگي‏هاي مثبت ارتباطي و ملاك‌هاي دوستي و دوست‏يابي تفاوت معناداري دارند. به سخن ديگر در اين زمينه‌ها افراد سندرم داون در مقايسه با ساير گروه‏هاي عقب‏مانده ذهني آموزش‏پذير بهتر عمل كردند. از آنجايي كه در مراكز و مدارس ويژه (كودكان سندرم داون و عقب‏مانده هاي آموزش‏پذير) بيشتر به مسايل تحصيلي و آموزشي و شغلي پرداخته مي‌شود در حالي كه افراد سندرم داون و عقب‏مانده ذهني آموزش‏پذير نياز به مهارت‏هاي اجتماعي از جمله مهارت‏هاي دوستي و دوست‏يابي دارند، پيشنهاد مي‌شود كه در اين مراكز علاوه بر بعد تحصيلي به بعد مهارت‏هاي اجتماعي توجه شود.

This study is aimed at comparing the criteria of friendship and making friends in people with Down syndrome aged between 14 and 24 and other educable mentally retarded groups in Vali-e Asr Rehabilitation Center of Tehran in 2009-2010. In this field research, the statistical population consists of all educable individuals who have Down syndrome and are mentally retarded aged between 14 and 24 in the above said center. 25 persons with Down syndrome and 25 educable mentally retarded people are selected using convenience sampling and are homogenized in terms of particulars such as age, sex, and social-economic class. A test containing 28 questions designed by the researcher is applied and four fields of leisure time, cooperation, positive and negative communicative features are evaluated. The two groups are compared and an independent T test is performed for statistical analysis. Results show that with a reliability of 95%, there is no significant difference between the two groups with regard to spending leisure time together, cooperation and negative communicative features. However, they are significantly different when it comes to positive communicative features, and criteria of friendship and making friends. In other words, people with Down syndrome had a better performance than other educable mentally retarded people in this regard. In centers and schools special for children with mental disability and Down syndrome, issues about education and career are more emphasized, whereas these children need social skills including friendship and making friends. Therefore, these centers are recommended to pay attention to the social skills as well as educational aspect.