اثربخشي خاطره پردازي ساختارمند گروهي بر ارتقاي كيفيت زندگي و شادكامي سالمندان

The Effectiveness of Structured Group Reminiscence on the Enhancement of the Elderlyʹʹs Life Quality and Happiness

اين مطالعه به منظور تعيين اثربخشي خاطره پردازي ساختارمند گروهي بر ارتقاي كيفيت زندگي و شادكامي سالمندان شهرستان همدان انجام شد. طرح مطالعه از نوع پيش آزمون‎ـ‎پس آزمون با گروه گواه، و روش آماري آن تحليل واريانس با اندازه گيري مكرر دوگانه بود. 24 سالمند (10 زن ، 14 مرد) با دامنه سني 60 تا 82 سال (ميانگين= 79/70 ، انحراف استاندارد= 83/7) به طور مساوي در دو گروه آزمايشي و گواه قرار گرفتند. سالمنداني كه در گروه آزمايشي قرار داشتند به مدت 12 جلسه هفتگي تحت خاطره پردازي ساختارمند قرار گرفتند. به منظور ثبت سير تغييرات نمره‎ها از شركت‎كنندگان خواسته شد تا فرم كوتاه پرسشنامه كيفيت زندگي (وار و شربورن، 1992) و پرسشنامه افسردگي‎ـ‎شادكامي (مك‎گريل و جوزف، 1993) را در مرحله پيش آزمون، جلسه سوم، جلسه ششم، جلسه نهم، جلسه دوازدهم و يك ماه بعد از پايان مداخله تكميل كنند. نتايج نشان دادند كه خاطره پردازي ساختارمند گروهي اثر معناداري بر نمره كيفيت زندگي سالمندان نداشته است. با اين حال، نمره شادكامي سالمندان را به طور معناداري افزايش داد و چنين دستاوردي در پيگيري يك ماهه حفظ شد. براساس يافته‎هاي اين پژوهش، بر ضرورت كاربرد خاطره‎پردازي ساختارمند گروهي به منظور ارتقاي هيجان‎هاي مثبت در سالمندان تاكيد شد

This study was performed to examine the efficacy of structured group reminiscence on the enhancement of life quality and happiness of the elderly in Hamedan. The study design was pretest-posttest with control group. The statistical method was variance analysis with double repeated measure analysis. Twenty four elderlies (10 females, 14 men) with age ranges of 60-82 years old (M= 70.79, SD= 7.83) were assigned equally to control and experimental groups. The experimental group received 12 weekly sessions of structured reminiscence. To record the trend of changes in scores, the participants were asked to complete the short form of Life Quality (SF-36; Ware & Sherbourne, 1992) and Depression-Happiness (McGreal & Joseph, 1993) questionnaires in the pretest phase, the third session, the sixth session, the ninth session, the twelfth session and one month after the intervention. The results indicated that structured group reminiscence did not have any significant effect on life quality score of the elderly. Yet, the score of happiness increased significantly and these achievements were remained in one-month follow up. Based on the findings, the necessity of using structural group reminiscence for enhancing positive emotions in the elderly was emphasized