ساماندهي نظام استقرار ايستگاه‌هاي BTS، متناسب با اهداف برنامه‌ريزي شهري از طريق راهكار استفاده از ايستگاه‌هاي مشترك؛ مورد مطالعه: شهر تهران

Organizing BTS Sites Deployment Based on Urban Planning Goals Using Site Sharing Approach; Case Study: Tehran

ايستگاه هاي مخابراتي آنتن تلفن همراه (BTS) از اجزاي شبكه خدمات مخابراتي تلفن همراه هستند كه بيش از يك دهه است ميهمان شهرهاي ما شده اند. استقرار اين ايستگاه ها به عنوان عناصري كه داراي ابعاد فيزيكي بوده و ويژگي هاي مختص به خود را دارند، پيامدهاي ناگواري را بر محدوده هاي شهري تحميل كرده است كه شدت اين پيامدها به واسطه رعايت نكردن اصول و قواعد شهرسازي و عدم توجه به ملاحظات آن، بسيار بيشتر از ميزان مورد انتظار است. يكي از مهمترين استراتژي‌هاي موجود در راستاي كاهش اثرات نامطلوب ناشي از استقرار اين ايستگاه‌ها به حداقل رساندن تعداد آنها از طريق راهكار تشريك سايت ميان اپراتورهاي مختلف است. در اين پژوهش، به منظور ارزيابي امكان استفاده از اين راهكار در سطح شهر تهران، متناسب با نوع داده ها نخست با استفاده از نرم افزار ArcGIS وضعيت موجود شبكه ايستگاه‌هاي سه اپراتور فعال تلفن همراه در شهر تهران مورد بررسي قرار گرفته و سپس امكان استفاده از راهكار به اشتراك گذاشتن ايستگاه‌هاي موجود براي ساماندهي نظام استقرار آنها، با توجه به الزامات فني شبكه ارزيابي شد. امكان جابجايي ايستگاه‌ها با توجه به فاصله ايستگاه‌هاي همجوار اپراتورها و استفاده از ايستگاه‌هاي موجود، اساس تحليل داده‌ها قرار گرفته و ايستگاه‌هاي همجوار با فاصله‌هاي، كمتر از 50 متر، 50 تا 100 متر، 100 تا 150 متر و 150 تا 200 متر مشخص شده و در نهايت مجموع همه ايستگاه‌هاي همجوار در فاصله كمتر از 200 متر بدست آمد. يافته‌هاي پژوهش نشان از آن دارد كه به صورت نظري و بالقوه، براي ايستگاه‌هاي همجوار با فاصله كمتر از 50 متر، امكان كاهش 432 ايستگاه به 215 ايستگاه، براي فاصله 50 تا 100 متر امكان كاهش 156 ايستگاه به 76 ايستگاه، براي فاصله 100 تا 150 متر امكان كاهش 186 ايستگاه به 90 ايستگاه، براي فاصله 150 تا 200 متر امكان كاهش 224 ايستگاه به 106 ايستگاه و در مجموع، براي همه ايستگاه‌هاي همجوار با فاصله كمتر از 200 متر امكان كاهش 998 ايستگاه به 487 ايستگاه وجود دارد. با توجه به ويژگي‌هاي فني شبكه ايستگاه‌ها، امكان جابجايي براي فاصله‌هاي كمتر، قابليت اجرايي بيشتري دارد و در نهايت جابجايي تعداد زيادي از ايستگاه‌هاي فهرست شده در عمل امكان پذير مي‌باشد.

Base Transceiver Stations (BTS), are mobile communication network components. Establishment of these sites as elements that have physical dimensions and own unique features, imposed unfortunate consequences on the urban areas. The intensity of these effects is much more than what was expected through ignoring urban planning principles and rules. Minimizing the number of BTS stations through site sharing approach between different operators is one of the most important strategies in reduction of adverse effects of those sites. In this research, to evaluate possibility of applying this approach in Tehran city, based on data types, first we used ArcGIS software to study current status of network deployment of three active mobile operators in Tehran, and then we evaluated the site sharing approach to organize sites deployment systems according to the network technical requirement. Data analysis based on possibility of sites relocation, considering operators nearby sites distance and using existing sites, then neighbor sites in distance less than 50 m, 50 to 100 m, 100 to 150 m and 150 to 200 m identified. Research findings shows that theoretically and potentially for nearby sites in less than 50 m distance, it is possible to reduce 432 sites to 215 sites, for nearby sites within 50 to 100 m, from 156 sites to 76 sites, for nearby sites within 100 to 150, from 186 sites to 90 sites and for nearby sites within 150 to 200 m from 224 sites to 106 sites, and overall for all nearby sites within less than 200 m distance, it is possible to reduce 998 sites to 487 sites. Considering technical specifications of sites network, relocating of sites with less distances is more feasible and finally in practice, relocating many of the listed sites is possible.