تاثير توسعه مالي بر بهره‌وري ‌كل‌ عوامل در ايران

The Effect of Financial Development on Total Factor Productivity in Iran

امروزه در اقتصادهاي در حال توسعه و توسعه يافته، بهره وري ‌كل ‌عوامل به اولويتي ملي تبديل شده، زيرا ادامه حيات اقتصادي كشورها، رشد اقتصادي و افزايش بهبود سطح زندگي افراد جامعه وابسته به ارتقاي بهره وري ‌كل ‌عوامل است. هدف اين مقاله ارزيابي تاثير توسعه بازارهاي مالي بر بهره وري ‌كل ‌عوامل توليد (TFP) ايران در طول سالهاي 1340 تا 1387 است. در اين تحقيق پس از بررسي ابعاد مختلف نظام مالي ايران، چهار شاخص استخراج شده از نظام بانكي به عنوان شاخصهاي توسعه مالي تعريف مي‌شود. سپس با استفاده از مدل رگرسيون رابطه آن با بهره وري‌ كل‌ عوامل به‌دست مي‌آيد. نتايج برگرفته از اين تحقيق نشان مي دهد بين توسعه مالي و رشد بهره وري كل عوامل رابطه مثبت و معناداري وجود دارد. از طرفي، با نگاهي به ديگر متغيرهاي تاثيرگذار بر بهره وري‌كل عوامل مي توان بيان داشت متغيرهاي شدت سرمايه، بازبودن تجاري، نرخ ارز حقيقي اثر مثبت و معنادار و متغير رابطه مبادله، متغير مجازي انقلاب اسلامي اثر منفي و معناداري بر بهره وري كل عوامل مي-گذارد.

Abstract Nowadays, improving total factor productivity (TFP) has become a national priority for both developing and developed countries, since the higher TFP growth rate leads to the higher economic growth and improves standard of living. This paper aims to examine the impact of financial development on TFP using the data over the period 1961-2008. To achieve this objective, we document the stylized facts of the economy focusing on the financial system and then based on the literature reviewʹs findings and stylized facts of the economy, the empirical model are specified. Time series techniques are employed to estimate the alternative models. The results show that the financial development indicators have positive and significant effects on TFP in Iran. Moreover, capital intensity, trade openness and real exchange rate have positive and significant effect on TFP while the terms of trade has negative and significant effect on TFP.