ارزيابي انتقادي از انسان‌شناسي پراگماتيكي كانت

Kantʹs Pragmatic Anthropology

كانت علاوه بر آثار نظري معروف خود راجع‌به توانايي شناختي، اصول اخلاقي و قوه حكم انسان، از منظر تاريخي و پراگماتيكي نيز به مطالعه و تحقيق درباره انسان پرداخته است. انسان‌شناسي كانت، كه او آن را پراگماتيك مي‌نامد، مشتمل بر آرا و تعاليم و توصيه‌هاي خاصي است كه اين نوشتار در صدد معرفي و ارزيابي برخي از آن تعاليم است. در اين جستار خواهيم ديد كه كانت تحقيق در مورد انسان را توام با مشكلات خاصي مي‌داند، و لذا بر عنصر گفتگو تاكيد مي‌كند و از اين رهگذر به تقويت رويكرد جهان وطني انسان‌شناسي خود مي‌پردازد. پرسش‌هايي از اين قبيل كه: آيا انسان ذاتاً خير و خوب است يا شرّ و بد؟ و اين كه انسان را چه كسي بايد تعليم دهد؟ از جمله مسايلي هستند كه در اين تحقيق به توضيح و تشريح نظر كانت درباره آنها پرداخته مي‌شود. در آخر مقاله آرا و تعاليم انسان‌شناختي كانت مورد ارزيابي قرار گرفته و نظر انتقادي را قم در مورد آن تعاليم و مبناي فلسفي آنها ارايه مي‌گردد.

In addition to his famous theoretical works on cognitive powers, moral principles and the power of judgment, Kant has studied man from a historical and pragmatic point of view. Kantʹs anthropology, wich he calls pragmatic, consists of special doctrines and recommendations that I attempt to describe and assessment some of them in this aricle to We will know in this inquiry that Kant have believed the man is difficult subject for studying and have insisted on discourse to fortify his cosmopolition approach in anthropology. Is man good in nature or evil? Who must teach the man? These are a number of matters that Kantʹs view on them have explained and assessmented in the essay. Finally I present a few critical remarks on Kantʹs anthropological principles and views.