نقش دلبستگي به والدين در پيشرفت تحصيلي با واسطه گري خودكارآمدي

• The role of parental attachment in academic achievement: The mediating effect of self-efficacy

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين نقش دلبستگي به والدين در پيشرفت تحصيلي با واسطه گري خودكارآمدي بود. روش: روش پژوهش از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل 6530 دانش آموزان دبيرستاني شهر شيراز بود كه براساس روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي 301 نفر (147 پسر و 154 دختر) از انتخاب شد. در اين پژوهش دلبستگي به والدين به عنوان متغير برون زاد، خودكارآمدي به عنوان متغير واسطه اي و پيشرفت تحصيلي به عنوان متغير درون زاد درنظر گرفته شد. ابزار پژوهش خرده مقياس دلبستگي به والدين آرمسدن و گرينبرگ (1987) و مقياس خودكارآمدي عمومي شوآرزر و جروسلم (1992) بود. الگوي فرضي پژوهش با استفاده از روش رگرسيون چندگانه همزمان بر طبق روش مراحل بارون و كني (1989) آزمون شد. يافته ها: نتايج نشان داد دلبستگي به والدين پيش بيني كننده مثبت و معنادار پيشرفت تحصيلي و خودكارآمدي پيش بيني كننده مثبت و معنادار پيشرفت تحصيلي است. نتيجه گيري: در مجموع، خودكارآمدي مي تواند به عنوان متغير واسطه اي ميان دلبستگي به والدين و پيشرفت تحصيلي درنظر گرفته شود. بر اين اساس والدين مي توانند با فراهم كردن فضايي امن سطح پيشرفت تحصيلي فرزندان را ازطريق ارتقا سطح خودكارآمدي آن ها بهبود بخشند.

Aim: The aim of this study was to determine the role of parental attachment in academic achievement based on the mediating effect of self-efficacy. Method: A correlational research method was used and the statistical population consisted of 6530 high school students in the city of Shiraz. Participants were 301 students (147 boys and 154 girls) selected via multistage random cluster sampling. In this model, parental attachment and self-efficacy were considered as exogenous mediators and academic achievement was the endogenous variable. Research instruments were the Parent and Peer Attachment (IPPA) subscale (Armesden & Greenberg, 1987), and the General Self-efficacy Scale (Schwarzer, 1992). The hypothetical model was tested by simultaneous regression analyses, according to the steps of Baron and Kenny (1989). Results: Results indicated that parental attachment predicted academic achievement positively and self-efficacy predicted academic achievement positively. Conclusion: Overall, results showed that self-efficacy could be regarded as a significant mediator between parental attachment and academic achievement. So by providing secure parental attachment, parents can motivate their children to be achieve more academically.