تلقي بديع گادامر از فهم

Gadamerʹʹs Original Notion of Understanding

گادامر به پيروي از هيدگر فهم را حالت بنيادين هستي دازاين مي‌داند. او در حقيقت و روش سه معناي متفاوت براي فهم برمي‌شمارد. وي همچنين معتقد است كه اين سه معنا ريشه در يك معناي اصلي و كانوني دارند. اين سه معنا عبارتند از: ا- فهم به عنوان معرفت نظري؛ 2- فهم به عنوان معرفت عملي؛ 3- فهم به عنوان توافق. عامل پيوند‌دهنده اين سه، معناي ديگري از فهم است كه گادامر از آن به فهم به مثابه كاربرد تعبير مي‌كند. دو معناي نخست را متفكرين پيش از گادامر بيان كرده‌اند؛ اما نظريه ابداعي او در باب فهم، معناي سوم است كه پيوندي ناگسستني با معناي چهارم يعني فهم به مثابه كاربرد دارد. سويه كاربردي فهم بر موقعيت‌مندي مفسر و مسيله‌محور بودن فهم تاكيد دارد. يكي از برجسته‌ترين نقاط افتراق گادامر از هرمنوتيك رمانتيك تفكيك ناپذير دانستن سه عنصر فهم، تفسير و كاربرد است.

Following Heidegger, Gadamer considers understanding as basic statue of Dasein existence. In "Truth and Method", he introduces three different of understanding; 1. Understanding as theoretical knowledge, 2.Understanding as practical knowledge, and 3. Understanding as agreement.The connector element of these three is another meaning of understanding which Gadamer refers to it as understanding as application. The first two meanings had been explained by preceding thinkers; Then Gadamerʹs initiative theory on understanding is the third meaning which is in close connection with fourth meaning i.e. understanding as application. Applicable aspect of understanding emphasizes on situatedness of interpreter and problem orientedness of understanding. One of the most outstanding differences between Gadamerʹs Hermenutics and romantic Hermeneutics is his belief in impartibility of understanding, interpretation and application.