بررسي رابطه عوامل شخصي و استرس با سلامت عمومي، رضايت شغلي و غيبت كاركنان كادر درمان اداره بهداشت و درمان يكي از نيروهاي نظامي

The Study of the Relationship between the Personal Factors and Stress with General Health, Job Satisfaction and Absence of the Personnel of Hygiene Office of one the Military Forces

مقدمه: اين پژوهش با هدف بررسي رابطه عوامل شخصي و استرس با سلامت عمومي، رضايت شغلي و غيبت كاركنان كادر درماني اداره بهداشت ودرمان يكي از نيروهاي نظامي مستقر در تهران انجام شده است. روش‌: پژوهش حاضر از نوع توصيفي و همبستگي است. پس از انتخاب كليه بيمارستان‌ها و مراكز درماني اداره بهداشت و درمان يكي از نيروهاي نظامي به عنوان جامعه مورد مطالعه، از طريق روش نمونه‌برداري تصادفي، تعداد 324 نفر انتخاب و به كمك فرم محقق‌ساخته، پرسشنامه سلامت عمومي، پرسشنامه رضايت شغلي و پرسشنامه استرس شغلي استانمينز مورد آزمون قرار گرفتند. نتايج: نتايج اين پژوهش نشان داد: 1- از ميان متغيرهاي شخصي و محيطي، فقط سطح شغل و محتواي شغل قادر به پيش‌بيني تعداد دفعات غيبت كاركنان بود. 2- متوسط غيبت كاركنان در سطوح پايين محتواي شغل و سطوح بالاي استرس شغلي بالاتر از ساير كاركنان سطوح ديگر بود. 3- متغيرهاي سطح تحصيلات، تجربه كاري و رضايت شغلي قادر به پيش‌بيني سطح سلامت عمومي كاركنان بودند. يعني كاركنان داراي سطح تحصيلات و رضايت شغلي پايين، كمترين ميزان سلامت عمومي را دارا بودند. 4- كاركناني كه استرس شغلي بالايي داشتند، از سلامت عمومي كمتري برخوردار بودند. 5- كاركناني كه داراي رضايت شغلي پاييني بودند، كمترين ميزان سطح سلامت عمومي را داشتند. 6- بين رضايت شغلي و سلامت عمومي رابطه مثبت وجود داشت. يعني افزايش رضايت شغلي باعث افزايش سلامت عمومي كاركنان مي‌شد. بحث: نتايج اين پژوهش نشان داد كه استرس شغلي بالا، رضايت شغلي پايين، زياد بودن تعداد وظايف محوله، پايين بودن سطح تحصيلات، سن و تجربه كاري نقش موثري در افزايش غيبت كاركنان و كاهش سلامت عمومي آنان دارد و ميزان استرس شغلي، نارضايتي شغلي و كاهش سطح سلامت عمومي در كاركنان زن بيشتر از كاركنان مرد است.

Introduction: This research was conducted to examine the relationship between the personal factors and stress and the general health and absence from work of Hygiene Office Personnel of one of the Military Forces located in Tehran. Method: This research is a descriptive and correlational one. The studied population was all of the hospitals and Health and Hygienic offices of Tehran city. 324 people were chosen by random sampling, and then they completed the scholar form, General Health Questionnaire (GHQ), Job Description Inventory (JDI), Stainmets job stress questionnaire. Results: Results showed that: 1- only the job level and content predicted the quantity of personnel absence among the personal variables. 2- The average of personnel absence in the low and high levels was more than others. 3- Variables of education level, job experience and job satisfaction were able to predict the personnel general health. That is to say, the personnel with low level of education and job satisfaction had the least degree of general health. 4- Personnel with high job stress had lower general health. 5- Personnel with low job satisfaction had the least level of general health. 6- There was a positive correlation between the job satisfaction and general health. That is the increase in job satisfaction causes personnel general health increase. Discussion:The results of this research illustrated that high job stress, low job satisfaction, an abundance of assigned duties, low level of education, age and job experience had an influential role on the increase of personnel absence and their general health decrease. The results of this research also illustrated that the degree of job stress, job dissatisfaction and the decrease in general health level were higher among female staffs than male staffs.