خلق تصاوير متعدّد از يك موتيو در شعر قدسي مشهدي و مقايسه بسامد موتيوهاي مشترك در شعر وي و صايب تبريزي

Creating Various Pictures from a Motive in Qudsi Mashadi’s Poem

شعر قدسي نمونه شاخص سبك هندي است كه اغلب ويژگي هاي سبك هندي را دارا مي باشد. اگرچه ويژگي هايي مانند تركيب سازي، تصاوير پارادوكسي، حسّاميزي، وابسته هاي عددي و... در شعرش بسامد بالايي ندارند، اما دو ويژگي اصلي مضمون سازي و اسلوب معادله كه بنيان سبك هندي بر آن استواراست، در شعر او بسيار چشمگير است و همين امر موجب شده است تا شعر او نمونه بارز اين سبك باشد. شبكه تصويرها (موتيو) نيز به عنوان يكي ديگر از ويژگي هاي سبك هندي در شعر قدسي جلوه نموده است. «موتيو» عبارت است از آنچه مركز تصوير و شبكه تداعي در شعر باشد، مانند شمع و پروانه كه شاعر برپايه آن ها، به مضمون‌آفريني و تصوير سازي اهتمام مي‌ورزد. در اين مقاله، سعي شده تا با توجّه و اشاره به مختصات سبك هندي، به مولفه شبكه تصويرها (موتيو) و تصويرآفريني آن ها براساس سه موتيو حباب، شمع و غنچه در شعر قدسي مشهدي پرداخته شود تا هنر شاعري اين شاعر برجسته از اين منظر مورد شناخت قرارگيرد.

Qudsi’s poem is a prominent example of Indian style which represents most of the properties of this style. Though some features such as compounding, paradoxical pictures, personification, numerical associations, etc. are not very frequent in his poem, conceptualization, and equation system, the two major bases of Indian style, are seen so much in his work. This has made his poem the outstanding example of this style. Illustrations network (motive) is another property of Indian style in his poem. Motive is the center of picture and association network in poem. Candle and butterfly are two examples based on which the poet does conceptualization and imagery. The present article attempts to study motive and illustration according to three motives-bubble, candle, and bud in his poem regarding Indian style specifications to know the poetic art of this great poet.