انسان كامل در عرفان مولانا و تطبيق نظريه او با ابن عربي

Perfect Human in Molanaʹʹs MysticismAnd Comparing His Theory with that of Ibn Arabi

انسان كامل سرچشمه همه معارف اوليا و انبيا در باب خداوند است، بلكه او خود حقيقت الهيّه ابدي است. با تشريح توانايي ها و ويژگي هاي انسان كامل بايد او را زبده و خلاصه انسان ها و وارث انبيا ، و دل او را جام جهان نما و آيينه گيتي ناميد. اين جاست كه انسان كامل مظهر عنايت الهي واقع شده و جهان به وسيله او نگهداري و تدبير ‌مي شود. او خليفه الهي و نايب خداست كه به اين ساحت خاكي فرود آمده تا مظهر جلال آن كسي باشد كه جهان را وجود بخشيده است. هيچگاه عرصه آفرينش از وجود او خالي نيست و در ميان همه اولياي الهي در يك زمان، يك نفر قطب كامل وجود دارد كه مقام و مرتبه اش از همه بالاتر است. در مقاله حاضر به بررسي انديشه و ديدگاه مولانا و ابن عربي درباره انسان كامل پرداخته شده است.

Perfect man is the source of prophetsʹ education about God. He is the eternal divine truth. In defining capabilities and features of perfect man he should be described as the abstract of all human beings and the heir to the prophets, and his heart a mirror pane of the universe. The perfect man embodies the divine favor and the world will be kept by his wisdom. He is Caliph of God and Godʹs deputy who landed into the earth to embody the glory of someone of whom the universe has existed. The field of creation is never going on without him and among all the Divine deputies at one time, there is a complete pole position and his rank is above all. What was mentioned about the perfect man is a reflection of the views of Rumi and Ibn Arabi. This paper investigates thoughts of these two famous mystics on perfect man.