سطح رضايتمندي بيماران سرپايي مراجعه كننده به درمانگاه‌هاي بيمارستان‌هاي آموزشي شيراز

Satisfaction of outpatients referring to teaching hospitals clinics in Shiraz, 2009

از آنجا كه رضايت بيماران يكي از متداول‌ترين روش‌ها براي پايش، ارزيابي و سنجش رضايتمندي آنها از خدمات ارايه شده است، به عنوان وسيله‌اي جهت ارزيابي كيفيت خدمات نيز پذيرفته شده است. اين پژوهش به منظور تعيين سطح رضايتمندي بيماران سرپايي و به صورت مقطعي بر روي 1175 بيمار سرپايي در درمانگاه‌هاي بيمارستان‌هاي آموزشي شيراز در سال 1388 انجام گرفت. داده‌ها از طريق پرسشنامه به صورت مصاحبه با بيماران جمع آوري گرديد. پرسشنامه مشتمل بر 17 سوال در 4 حيطه رضايت از خدمات درماني، خدمات غيردرماني، كيفيت ارايه خدمات و طول مدت انتظار، امكانات رفاهي و محيط فيزيكي بود. داده‌ها با كمك نرم‌افزار SPSS در سطح معني‌داري 0.05 تحليل شد. نتايج مطالعه نشان داد كه 45.4 درصد از بيماران سرپايي ميزان رضايت كلي خود از خدمات را ضعيف، 16.9 درصد متوسط و 37.6 درصد نيز خوب گزارش كردند. ميانگين رضايت بيماران در بيمارستان دستغيب به طور معني‌داري بالاتر از ساير بيمارستان‌ها بود. افراد مسن‌تر نسبت به ساير سنين و زنان نسبت به مردان رضايت بيشتري گزارش كردند. با بالارفتن سطح تحصيلات، از ميزان رضايت كاسته مي‌شد. بالا بودن درصد بيماران ناراضي از خدمات سرپايي مي‌تواند منجر به همكاري ضعيف بيماران، عدم پي گيري جريان درمان، هدر رفتن منابع و لطمه زدن به شهرت بيمارستان شود. بنابر اين تاكيد ويژه مديران بيمارستان به منظور ارتقاي رضايتمندي بيماران سرپايي ضروري است.

Objective(s): To determine satisfaction level of out patients in teaching hospitals clinics in Shiraz city. This was a cross- sectional study that carried out on 1175 outpatients in teaching hospitals in Shiraz in 2009. Methods: The data were collected by using questionnaire by interviewing patients. The questionnaire had 17 questions in 4 scopes including satisfaction of therapeutic services, non therapeutic services, and quality of offered services and length of wait time, facilities and physical environment. Statistical analysis was performed by using SPSS software in 5% probability level. Results: The general amount of satisfaction of services was reported low by 45.4% of patients, medium by 16.9% of patients and good by 37.6% of outpatients. The average of patientsʹ satisfaction in Dastgheib hospital significantly was higher than other hospitals. The olds significantly were more satisfied with services. Women significantly were more satisfied than men. Conclusion: By increasing the level of education the amount of satisfaction decreased significantly. High percent of patients who are dissatisfied with outpatient services can be caused patientsʹ weak cooperation, quitting the process of treatment, wasting of resources and damaging hospital fame. So it is necessary to be emphasized on increasing the level of outpatientsʹ satisfaction by hospital managers.