بررسي كيفيت خواب رانندگان اتوبوس‌هاي بين شهري ترمينال‌هاي مسافربري شهر تهران

Evaluation of sleep quality among bus drivers

اختلالات خواب رانندگان سهم قابل توجهي در بروز تصادفات جاده‌اي دارند. رانندگان اتوبوس‌هاي بين شهري در معرض اختلالات خواب از جمله خواب آلودگي در اثر شيفت‌هاي نامنظم كار قرار دارند. مطالعه مقطعي حاضر با هدف بررسي كيفيت خواب و برخي از عوامل مرتبط در بين رانندگان اتوبوس‌هاي بين شهري مستقر در ترمينال‌هاي شهر تهران در سال 1384 انجام شد. 238 نفر با روش نمونه‌گيري در دسترس از ميان افرادي كه معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند، مورد بررسي قرار گرفتند. در اين مطالعه كيفيت خواب شركت‌كنندگان توسط پرسشنامه شاخص كيفيت خواب پيتسبورگ مورد سنجش قرار گرفته و نتايج آن با ساير متغيرها مانند سن، سابقه رانندگي، ساعات رانندگي و مصرف سيگار و كافيين بود. نتايج نشان داد كه كيفيت خواب اكثر آنها (85 درصد) نامطلوب مي‌باشد. بر اساس مدل رگرسيوني مهمترين عامل موثر در كيفيت خواب رانندگان اتوبوس‌هاي بين شهري در اين مطالعه، سابقه رانندگي بود. به‌طوري كه با افزايش سابقه رانندگي، كيفيت خواب رانندگان افت معني‌داري نشان مي‌داد. آموزش بهداشت خواب در كنار نظارت‌هاي قانوني براي عدم تحميل فشاركاري زياد به رانندگان اتوبوس‌هاي بين شهري مي‌تواند در كاهش تصادفات جاده‌اي در اين بخش از سيستم حمل و نقل كشور مفيد باشد.

Objective(s): To evaluate the sleep quality of bus drivers and its relationship with several factors. Methods: Participants included 238 bus drivers were selected using a non-probability convenience sampling. We measured the Pittsburgh Sleep Quality Index (PSQI), a self-report measure of sleep quality, and age, duration of deriving and consumption of tea and smoking. Results: The results showed that 85% of bus drivers have unfavorable sleep quality. Multiple regression analyses have shown that duration of deriving seemed to influence patientsʹ sleep quality. Conclusion: Health education regard the quality of sleep and legal supervision to prevent the overloading of shift work of bud drivers may be helpful in decrees the road crashes incidence.