تحليل ساختار هزينه و صرفه هاي ناشي از مقياس صنعت پرورش مرغ گوشتي (مطالعه موردي استان كردستان)

Analysis of The Cost Structure and Economies of Scale of Broiler Industry (Case Study: Kurdistan Province)

تقاضا براي مصرف پروتيين در كشورهاي در حال توسعه به دليل بهبود سطح درآمد و تغذيه، به شدت افزايش پيدا مي كند. صنعت پرورش مرغ گوشتي در تامين پروتيين نقش به سزايي دارد، به همين جهت شناخت ساختار هزينه توليد آن در تمام مناطق، براي برنامه ريزي بهتر و بهره برداري بيشتر از پتانسلهاي موجود اهميت زيادي دارد. در اين مطالعه ساختار هزينه واحدهاي پرورش مرغ گوشتي، با استفاده از تابع هزينه مورد بررسي قرار گرفت. داده هاي مورد استفاده از 68 واحد توليدي در استان كردستان به روش نمونه گيري تصادفي ساده جمع آوري گرديد. نتايج نشان داد كه بيشترين سهم هزينه مربوط به دان است. در مورد كليه نهاده ها، تقاضا براي نهاده بي كشش است. برآورد معيار بازدهي نسبت به مقياس بيانگر آن است كه بازدهي نسبت به مقياس در بين واحدهاي توليدي مورد مطالعه صعودي است؛ لذا لازم است در توسعه واحدهاي آتي اين صنعت در استان كردستان روي مقياسهاي بالاتر توليد تاكيد شود. همچنين باتوجه به سهم بسيار بالاي هزينه دان در هزينه هاي توليد، كه بخش عمده آن وارداتي است، براي توسعه اين صنعت لازم است توليد داخلي عناصر تشكيل دهنده دان در استان در اولويت قرار داده شود.

Demand for consumption of protein, as a result of improvement in the income and nutrition levels, has a rapid growth in developing countries. Broiler industry has a crucial role in providing protein. To design an optimal plan and to use the potential resources, analyzing cost structure of this industry is required. In this study, cost structure and economies of scale of broiler industry were analyzed using cost function. The data were collected from 68 broiler farms in Kurdistan province, in a simple stochastic random sampling method. Results showed that the cost of broiler feed had the largest proportion of product expenditure. Demand for all inputs was inelastic. Estimation of the economies of scale measure, showed increasing returns to scale; supporting development of the larger size of broiler farms for future in Kurdistan province. As a large proportion of the expenditure was to import products, to develop the industrial sector a priority should be given for producing food in the province.