تبيين شاخص‌هاي فلسفي گفت‌وگو در فلسفه‌ورزي كودكان

Philosophical Criteria of Dialogue in Children’s Philosophizing

گفت‌وگو، به ‌سبب ويژگي‌هاي هستي‌شناسانه‌اش، در طول تاريخ فلسفه همواره مورد توجه واقع شده ‌است و شماري از فيلسوفان آن را شيوه‌اي درخور و شايد مناسب‌ترين روش براي پرورش تفكر منطقي افراد دانسته‌اند. در برنامه فلسفه براي كودكان نيز گفت‌وگو يكي از عناصر بنيادين و از جمله ويژگي‌هاي بارز اين برنامه است. اين مقاله با چنين توجهي نخست مترصد آن است تا ويژگي‌هاي بنيادين گفت‌وگو را، با تاكيد بر رويكردهاي گادامر و افلاطون، تبيين كند و سپس نقش آن را در پرورش روح فلسفي كودكان مشخص نمايد و سرانجام به مناسب‌ترين شاخص‌هاي گفت‌وگو به‌ منظور تقويت انديشه‌ورزي در كودكان بپردازد.

Dialogue, because of its ontological aspects has been considered important and many philosophers have believed it to be the best method of philosophical education. The present study attempts to elucidate the major characteristics of dialogue as the most important method of teaching thinking to children in the Philosophy for Children (P4C) Program. As the most effective method in philosophical inquiry, dialogue plays a crucial role in educating children and is the center of attention for understanding the essence of P4C. Thus defining the features of dialogue in philosophical inquiry could facilitate teaching thinking to children. This paper try to explicit the main features of dialogue, based on plato and Gadamerُs approaches.