نقش توزيع جغرافيايي بر ميزان‌ بروز و بقا در سالمندان مبتلا به سرطان‌ در ايران

Geographical distribution and survival rate of cancers among elderly Iranians

با تغيير هرم سني جمعيت كشور و روند افزايشي جمعيت سالمندان، شيوع سرطان‌ها نيز در سالمندان افزايش يافته است. هدف از اين مطالعه تعيين ميزان‌هاي بروز و بقا سرطان‌هاي شايع در سالمندان كشور طي روند 5 ساله بوده تا بتوان به برنامه ريزي‌هاي نظام سلامت جهت ارايه الگوي خدمات غربالگري، درماني و مراقبت‌هاي سالمندي كمك نمود. اين يك مطالعه همگروهي تاريخي بر پايه داده‌هاي موجود در بررسي‌هاي سال‌هاي (1380 تا 1384) گزارش ثبت موارد سرطان و نيز اطلاعات ميزان بقا سرطان‌هاي مذكور در افراد سالمند 60 سال و بالاتر است. روش جمع آوري اطلاعات به صورت مشاهده‌اي و با استفاده از داده‌هاي موجود مركز تحقيقات سرطان دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي صورت گرفت. معيار ورود به مطالعه بيماران سرطاني 60 سال و بالاتر بودند كه فقط از طريق گزارشات ساليانه موارد سرطان كشور ثبت شده بودند. در مورد بقا نيز بيماران پي‌گيري شده وارد مطالعه شدند. براي مقايسه بقا بر حسب جنس و تفكيك استان‌ها از روش Kaplan Meier استفاده شد و با روش Coax regression خطر نسبي مرگ و همچنين خطر نسبي مرگ استان‌هاي مختلف نسبت به استان تهران در انواع سرطان‌ها محاسبه گرديد. بر اساس داده‌ها، 33.5 درصد از جامعه مورد مطالعه زنان گروه سني 60 سال و بالاتر و 66.5 درصد از جامعه مورد مطالعه مردان سالمند بوده و ميانگين سني افراد، 71.2 سال بود. ميانگين سني زنده ماندگان در طول اين مطالعه 88.2 سال بود. بيشترين ميزان بروز طي 5 سال در سالمندان، سرطان پوست بوده است. از نظر توزيع جغرافيايي در كشور بيشترين ميزان بروز مربوط به سرطان مثانه در سالمندان در استان كرمانشاه بود. استان يزد بالاترين فراواني سرطان‌هاي شايع سالمندان را داشت. متوسط بقاي پنج ساله در سالمندان استان لرستان بيشترين و در اردبيل كمترين بود. رابطه بين متغير جنس با مرگ ناشي از سرطان (0.95-0.84) و خطر نسبي رابطه بين متغير سال با مرگ ناشي از سرطان (1.03 تا 1.09) معنا‌دار بود. خطر مرگ سرطان‌ها در 9 استان كشور به طور معناداري با استان تهران متفاوت بوده و بقا در اين استان‌ها از تهران كمتر بوده است.

Objective (s): To determine the pattern of incidence and survival rates of cancers in elderly adult in the period of five years to obligate the screening and therapeutic aged care services to old people. Methods: This is a historical cohort study based on the data analysis years (2001 to 2005) and cancer registries reporting survival rates for these cancers in people aged 60 years and older. Collecting data was through observation and data gathering Cancer Research Center, Shaheed Beheshti University of Medical Sciences. The inclusion criteria were cancer patients 60+ years registered through the annual reports of cancer cases and survival patients followed. To compare the survival and separation of sex Kaplan Meier coax method was used. The death and death of the relative risks of various cancers were calculated by regression model. Results: Based on data 33.5% of women surveyed aged 60 years and older and 66.5% were elderly men. The mean age was 71.2 years. Mean survival in this study was 88.2 years. The highest incidence of skin cancer was 5 years old. The geographical distribution of incidence was bladder cancer among elderly in Kermanshah province. Yazd province was the highest prevalence of common cancers in elderly. The average of five-year survival in Lorestan province was the highest and the Ardabil province had the lowest. The relationships between sex and death from cancers were (0.84 to 0.95), and the relationships between the relative risks of death from cancers (1.03 to 1.09) which were significant. Conclusion: The risks of cancer death among nine provinces were varied comparision to Tehran metropolitan. In oderwords survival rate of cancers in the nine provinces significantly were less than Tehran province.